Ik heb deze week mijn blik laten gaan over de mooiste kunst ter wereld tijdens de jaarlijkse Tefaf, de hoogwaardige kunstbeurs in Maastricht.
Bij mij kwam na het aanschouwen van zoveel moois, zoveel kunstzinnigs, zoveel inventiviteit de volgende gedachte op: de mens is in staat te scheppen en te vernietigen. Wat is een mens? Hoe verhoudt schoonheid zich tot vernietigen, liefde tot haat? In welke genen zit dat? Is dat de permanente genetische opbouw van de mens, die de evolutie heeft gedicteerd tot wie en wat hij is vandaag. Een Chagall of een Hitler?’
Natuurlijk moest ik tijdens het bezoek aan de Tefaf denken aan die afschuwelijke terreuraanslag in New Zeeland. En terwijl ik dit schrijf heeft een terrorist in Utrecht drie mensen vermoord en enkelen zwaar gewond. Ik denk dat de lezers van Crescas op de hoogte zijn van deze nieuwe misdaad. Was het wraak van een Turkse islamiet om de moordpartij van de blanke racist in Nieuw-Zeeland?
Ik stel die vraag, maar wil in mijn column eigenlijk de schijnwerper richten op ontwikkelingen in de Amerikaanse politiek. Ik heb de tijd en ook de wil om iedere dag door het internet te laveren. Plotseling passeert er een video. Vier bejaarde Amerikaans-Joodse vrouwen die de Sjoa overleefden, zeggen met afschuw in hun stem dat ze de Democratische partij verlaten, dat ze er nooit meer op zullen stemmen. Hun argument: “De Democratische partij is antisemitisch en anti-Israël. Nooit is het zo erg geweest ….”
Tijdens de jongste verkiezingen voor het Congres zijn drie critici van Israël op de Democratische lijst gekozen. Een van hen, Ilhan Omar oefent felle kritiek uit op Israëls anti-Palestijnse politiek. Nooit eerder klonk een dergelijk geluid in de door en door pro-Israëlische Democratische partij. Dat lokte emoties uit bij de Sjoa-overlevenden die, ik begrijp het wel, kritiek op Israël gemakkelijk verwarren met antisemitisme. Echte antisemieten verschuilen zich, ook in Nederland, achter kritiek op Israël, die legitiem lijkt en soms ook is.
Ilhan Omar heeft de Palestijnse zaak in de rangen van de Democratische partij aangekaart en het taboe van de onschendbaarheid van Israël in de partij doorbroken. President Donald Trump heeft de argumentatie van Ilhan Omar gretig overgenomen en beweert dat de Democraten antisemieten zijn en anti-Israël. Hij zou graag zien dat Joden in het stemlokaal naar de Republikeinen overlopen.
Elizabeth Pipko, een aantrekkelijk lid van het verkiezingsteam van Trump heeft zich voor zijn karretje laten spannen. Deze Joodse vrouw heeft Jexodus opgericht. De J staat voor Jewish, Exodus gewoonlijk voor de uittocht van de Joden uit Egypte, maar in dit geval voor Joden die de Democratische partij verlaten. Pipko heeft grootse plannen om in de grote steden Joden rijp te maken voor het verbreken van hun historisch gegroeide banden met de Democratische partij. In haar ogen was Obama een anti-Israëlische president, in tegenstelling tot Trump, die beloofde de Amerikaanse ambassade naar Jeruzalem te verplaatsen, dat ook heeft gedaan en zo heeft bewezen een echte vriend van Israël te zijn!
Afgaande op opiniepeilingen ziet het er niet naar uit dat Trump met hulp van Elizabeth Pipko veel Joodse stemmen zal vangen.
Is Andrew Slain de voorbode van een verandering? Deze Amerikaanse Jood, die volgens een interview met hem altijd op de Democraten heeft gestemd, heeft besloten de partij de rug toe te keren en op de Republikeinen te stemmen. “President Trump en de Republikeinse partij zijn de echte vrienden van Israël en het Joodse volk”, zei hij.
Er zullen wel wat afvalligen zijn, maar ik houd het er op dat de Democraten een bastion voor de Joodse stem in de VS blijven. Dat zit in de Joodse historische genen in het land van de onbegrensde mogelijkheden, waar sedert het midden van de negentiende eeuw een nieuwe ‘Joodse natie’ is ontstaan.
