Jihadisten staan trots bij onthoofde hoofden van tegenstanders. De menselijkheid ligt in Syrië bewegingloos op de grond. Ik vraag me bezorgd af waarom de Islamitische veroordeling, afschuw van dit beestachtige drama uitblijft. Er zouden ook Nederlandse Jihadisten bij deze moordpartij betrokken zijn. Ik ben in Israël nu. Ik herinner me reeksen wreedheden van Palestijnen tegen soldaten en burgers. De beelden van aan de muren van een gebouw in Ramallah bungelende soldaten staan nog duidelijk op mijn netvlies. En dan die verschrikkelijke zelfmoordaanslagen. Er is iets in de Islam dat de goddelijke zegen aan dergelijke misdaden schijnt te geven. Daar moet voor worden gewaarschuwd, daar moet tegen gedemonstreerd worden. In de moskeeën moet luid en krachtig worden geprotesteerd om de eer van de Islam te redden van verloedering. Natuurlijk scheer ik, een vredesoptimist in hart en nieren, de Islam niet over één kam. De Islam (vrede) heeft beslist mooie kanten. Helaas heeft de moorddadige interpretatie het in sommige delen van de Arabische wereld gewonnen. Kijk wat er in Irak gebeurt, waar Soenni's en Sjiieten elkaar uit naam van de Islam dagelijks vermoorden. Meer dan vijfduizend doden dit jaar!
Wat ik even pijnlijk en onaanvaardbaar vind, is de stelselmatige vernietiging van olijfboomgaarden op de Westelijke oever van de Jordaan door fanatieke kolonisten. Het is gewoon moord op het bestaan van Palestijnse boeren. Een gekapte olijfboomgaard kan niet bloeden, maar wel haat zaaien in de harten en zielen van Palestijnse boeren. Ha’aretz publiceerde deze week precieze aantallen van olijfbomen die zelfs onder de ogen van de bezettingsmacht werden gekapt. Hier ligt ook een taak voor CIDI, om tegen deze wreedheid stelling te nemen.
Godzijdank kan ik ook goed nieuws melden. Eerder heb ik aangegeven dat premier Benjamin Netanjahoe met één voet op het vredespad staat. De vrijlating van 26 zware Palestijnse terroristen omschrijf ik als het loslaten van een klein vredesduifje in het kader van de geheime onderhandelingen tussen Israël en de Palestijnse autoriteit onder Amerikaanse supervisie. De vrijlating is belangrijk, de motivatie van Netanjahoe veel belangrijker. Tegenover felle oppositie binnen en buiten de regering heeft hij de vrijlating verdedigd als een nationaal strategisch belang! Het definiëren van het conflict in deze termen kan betekenen dat Netanjahoe het licht aan het einde van de tunnel ziet en gezien Israëls zwakke internationale positie zich emotioneel en mentaal instelt op belangrijke concessies aan de Palestijnen om een punt of komma te zetten onder het conflict mét de Palestijnen. Dinsdag meldde Radio Israël dat de Palestijnse leider Mahmoed Abbas open zou staan voor een tussenoplossing met Israël, waarbij de supergevoelige kwesties Jeruzalem en Palestijnse vluchtelingen worden omzeild. Ik schrijf dit onder voorbehoud, want de onderhandelingen zijn strikt geheim, waardoor dit bericht misschien voorbarig is of een manier is om de onderhandelingen te beïnvloeden.
Nog iets van belang: generaal Aviv Kochavi, hoofd van de militaire inlichtingendienst, heeft Netanjahoe op het hart gedrukt zich te realiseren dat er grote veranderingen in Iran plaatsvinden die strategische betekenis hebben. In deze bewoordingen heeft hij kennelijk uit naam van de generale staf laten weten dat de militairen weinig zien in een Israëlische militaire actie tegen de nucleaire infrastructuur in Iran. Generaal Kochavi maakte wel een voorbehoud: Iran heeft zijn nucleaire ambitie niet opgegeven. Maar het gebruik van het begrip ‘strategisch’ in dit verband duidt er op dat Iran kennelijk het besluit een atoomwapen te produceren nog niet heeft genomen en dat waarschijnlijk ook niet zal doen. Ik denk dat de Amerikaanse president Obama wel blij zal zijn met deze Israëlische beoordeling, want dat is precies het kompas waarop hij vaart. De zon schijnt in Israël over goed en slecht nieuws. Zo zit het Midden-Oosten in elkaar. Onberekenbaar.
