Van de zware aardbeving in Irak heb ik niets gemerkt. De Israëlische nieuwsdienst meldde doodleuk dat de beving aan Israël voorbij was gegaan. Niet dus. Toen de zon weer op kwam, las ik in de kranten dat hoge gebouwen in en rond Tel Aviv op hun grondvesten hadden staan trillen. Daar bleef het gelukkig bij. Toch zit een zware aardbeving in dit heilige land in de lucht. Archeologen zijn ervan overtuigd dat die beving er komt. Het is gissen wanneer.

Maar wie Tenach leest weet dat Sodom, ergens langs de kust van de Dode zee door een aardbeving in zonde onderging. En als je naar Beit Shean gaat, zie je de ruïnes van een Romeinse stad die door een aardbeving volledig werd verwoest zoals meerdere Romeinse steden in Jordanië.

Laat ik het zo formuleren: de Israëlische overheid is aardbeving bewust. De nieuwbouw moet aardbevingen kunnen weerstaan. De nieuwbouw wel, maar er zijn zoveel oude bouwsels in Israël die bij een flinke beving door de knieën gaan.

Het is niet alleen een aardbeving van Bijbelse proporties die zich diep in de aarde, op het breukvlak van twee schollen, opbouwt. Dat is het ondergrondse gevaar. Boven de grond dreigen ander gevaren, die niets te maken hebben met natuurgeweld maar wel met menselijke agressie.

Alsof het natuurwet is, worden de Israëlische burgers gewaarschuwd voor bovenaards geweld. Raketten die vanuit Libanon door Hezbollah tegen de vesting Israël kunnen worden gelanceerd. In het arsenaal van die organisatie zitten volgens Israëlische informatie ook zware raketten die zelfs hoogbouw in Tel Aviv kunnen verkruimelen!

Oké, Israël beschikt over een fabelachtig antiraketafweer. Maar als honderden raketten uit een hier geschat arsenaal van 125.000 raketten richting Israël worden afgevuurd, dan is ook dit systeem zo lek als een mandje.

Het voorkomen van een oorlog over Libanon is een prioriteit van premier Benjamin Netanjahoe. Dat is maar goed ook. Maar de situatie in het Midden-Oosten is ondoorzichtig instabiel.

Vooraanstaande Israëlische commentatoren waarschuwen dat Israël zich niet door Saoedi-Arabië moet laten opjutten een oorlog tegen Hezbollah in Libanon te beginnen en/of uit te lokken. Wat is de ratio daar achter? Saoedi-Arabië en Iran hebben elkaar tot doodsvijanden verklaard? Aangezien de jonge heerser prins Salman van het schatrijke Saoedi-Arabië Hezbollah als een proxy van Iran ziet, zou hij graag zien dat Netanjahoe de bokshandschoenen aan doet en Hezbollah knock-out slaat.

Objectief bezien is dat een Israëlische belang. Tegen welke prijs? Instortende hoogbouw in Tel Aviv. Weer weken in de schuilkelders?

En dan heb ik het niet over het uitbreken van een nieuwe Gaza oorlog tussen Israël en de Islamitische Jihad, waar natuurlijk ook Hamas bij betrokken raakt.

En ook niet over plannen om honderden Palestijnse woningen aan de Palestijnse kant van de muur bij Jeruzalem op te blazen, omdat ze zonder vergunning zijn gebouwd. Dat de Palestijnen geen bouwvergunningen krijgen, is de valkuil.

Ik las op Facebook de opgetogen kreet van onze Samuel de Leeuw: “Wat een heerlijk land.” Ik ben het met hem eens. De passagiers op de Titanic hadden nog nooit zo’n mooie reis gemaakt.

Ik hoop en bid dat Netanjahoe en zijn opvolger, wie dat ook moge zijn, dit land met wijsheid en inzicht door het labyrint in het Midden-Oosten weten te laveren. Eén ding weet ik zeker: van hem wordt sublieme stuurmanskunst verwacht om het zionistische avontuur op koers te houden.