Het lijdt geen twijfel dat het NIW onder hoofdredacteur Esther Voet, bijgestaan door Bart Schut, in het Israëlisch-Palestijns conflict een zwenking naar rechts heeft gemaakt. Dat is ook Jaap Hamburger, van Een Ander Joods Geluid, opgevallen. Het EAJG staat voor een Palestijnse staat naast Israël in de sedert 1967 door Israël bezette gebieden. Deze felle anti-Israëlische pressiegroep heeft de misselijkmakende kwaliteit journalisten die daar anders, genuanceerder, over denken, voor nazi’s uit te maken.
Die twijfelachtige eer viel Bart Schut, de veel schrijver in het NIW ten deel. Het is onaanvaardbaar dat EAJG Bart Schut op één lijn stelt met Julius Streicher, de nazi-hoofdredacteur van Der Stürmer, die wegens oorlogsmisdaden werd opgehangen.
Het is goed dat Esther Voet in een hoofartikel in het NIW Bart Schut in bescherming heeft genomen tegen deze beledigende aantijging. Uit de aanval op Bart Schut spreekt de geest van EAJG’s anti-Israëlische ideologie. Jaap Hamburger vergeleek onlangs de Israëlische bezetting met “wat de nazi’s in ons land hebben gedaan.”
Kritiek op Israëls politiek ten aanzien van de Palestijnen is gerechtvaardigd. Ik heb als correspondent van NRC-Handelsblad in Israël (en daar buiten) in de krant, maar ook meer dan dertig jaar in het NIW, stevige kritiek geuit op de bezettingspolitiek, tegen de stichting van nederzettingen in de aanloop naar mogelijke annexatie.
(Esther Voet weigerde indertijd een column van mij, hetgeen voor mij aanleiding was mijn medewerking aan het NIW te staken. Ik duld geen beperking van de persvrijheid, van vrijheid van meningsuiting. In mijn column vergeleek ik Trumps aanvallen op de pers met die van Netanjahoe.)
Nooit is het in me opgekomen Israëli’s politiek als nazistisch te definiëren. Van een geplande industriële moord, holocaust, op de Palestijnen is immers geen sprake.
Dit argument schijnt de geestverwanten van EAJG en Jaap Hamburger te ontgaan. Jaap Hamburger diskwalificeert zich naar mijn oordeel als een geloofwaardige woordvoerder van een anti-Israëlische pressiegroep door Israëls politiek met nazisme te vergelijken.
Wat ik beslist verwerpelijk vind, is het idee het conflict met de Palestijnen op te lossen door het Jordaanse koningshuis ten val te brengen en Jordanië Palestina te noemen. Deze gedachte wint veld in zeer extreemrechtse kringen in Israël. Palestijnen op de door Israël ingelijfde westelijke Jordaanoever – Judea en Samaria – hebben de keus daar te blijven. Zij hebben dan geen stemrecht in Israël, maar wel in de staat Palestina die in de plaats komt van het Jordaanse koninkrijk. Een Joodse meerderheid in Israël wordt volgens deze constructie gegarandeerd.
Het goochelen met democratische waarden door extreem rechts is een antithese van wat Israël is en moet blijven.
