De geschiedenis leert dat ‘gedachten’ van allerlei pluimage - religie, filosofie en ideologieën - samenlevingen in beweging brengen. Te vaak leidt dat tot oorlogen en moordpartijen op grote schaal. In de hightech-wereld die ons nu dagelijks omsingelt, is een nieuw wapen in de strijd geworpen dat zich aan de zwaartekracht van het verleden onttrekt. Het lichaam, het naakte lichaam, liefst van vrouwen, soms van mannen. Heeft u wel eens op uw tv-scherm een naakte man over een voetbalveld zien rennen? Of een ontklede vrouw zien poseren voor een goed doel?
Ik heb de gewoonte met behulp van de computer door de wereldpers te racen. Op CNN las ik een uitvoerig interview met de 20-jarige Egyptische Alice Magda Elmahady, naar haar naam te oordelen een Koptische. Een naaktfoto van deze wat magere vrouw circuleert al dagen in Egyptische blogs en daarbuiten. Ze vertelde aan CNN dat ze naakt was gegaan uit protest tegen de verdrukking en vernedering waaraan Egyptische vrouwen weer dagelijks bloot staan. De Egyptische lente, waarin vrouwen op het Tahrir-plein in Cairo zo’n belangrijke rol speelden, heeft de vrouwen geen vrijheid gebracht. In NRC-Handelsblad werd daar zaterdag jl. ruim aandacht aan besteed door Carolien Roelants. En maandag deze week wijdde The Herald Tribune er twee pagina’s aan.
In mijn speurtocht naar nieuws las ik eerst het vraaggesprek met deze moedige, jonge Egyptische vrouw op CNN. Daarna zette ik mijn cursor op Egyptian Daily News. Tot mijn verbazing zag ik daar een foto van vijftig Israëlische vrouwen die zich uit solidariteit met Alice Magda Elmahady onder een spandoek met de leus Love without frontiers naakt hadden laten fotograferen in Tel Aviv. Dat een dergelijk foto in een Egyptische krant komt, zegt wel wat over de veranderingen in dat land. Ik computerde terug naar de Jerusalem Post. Inderdaad daar las ik de tekst over het protest van de vijftig dames maar ... zonder foto!!! Dat durfde de redactie van de Jerusalem Post kennelijk niet aan. Dat kan ik me, gezien de anti-vrouwen hetze van orthodox-Joodse zijde in Israël, wel voorstellen. Het wordt gewoon te gek. In Mea Shearim, het bolwerk van de Harediem in Jeruzalem, moeten vrouwen en mannen gescheiden van elkaar lopen. Links en rechts van de weg. In bussen in Jeruzalem en Bnei Barak, bij Tel Aviv, stappen mannen voorin de bus en vrouwen achterin. Zelfs op kleuterscholen worden jongetjes en meisjes van elkaar gescheiden.
De verkrachting van onze mooie Joodse godsdienst - de tien geboden als wegwijzer door het leven - door op hol geslagen rabbijnen, heeft zelfs het leger bereikt. Orthodoxe soldaten weigerden samen te zingen met meisjessoldaten. Gaat U er even voor zitten. Hier volgt een citaat van een invloedrijke rabbijn, Elyakim Levanon, uit bezet gebied: ‘Israëlische soldaten moeten de dood prefereren boven het samen zingen met vrouwelijke soldaten.’ Ik verzin dit niet. Was het maar zo. Gelukkig hebben negentien oud-generaals een dringend beroep gedaan op de huidige chef-staf om te voorkomen dat dergelijke taferelen zich herhalen. Luitenant-generaal Gantz heeft beloofd zich voor de gelijkheid van mannen en vrouwen in het leger in te zetten. Wanneer zal een Israëlische vrouw naakt gaan in de elektronische media om op haar rechten te staan, zoals dat moedige Egyptische meisje dat in de sfeer van de revolutie voor haar vrouwenvrijheid op komt?
Ik laat het hierbij. Ik analyseer nu niet de serieuze onlusten tussen leger en demonstranten op het Tahrir-plein of het bezoek van de Jordaanse koning aan Ramallah, op de westelijke oever van de Jordaan. Slechts één zin daarover: het gaat om de vraag wie in de aan corrosie onderhevige ‘Arabische lente’ aan het langste eind trekt. Aangekleed of naakt. De moslimbroeders in verschillende gedaanten, of de seculieren die naakt kunnen verdragen. Misschien nog even een anekdote: de naaktfoto van de Israëlische dames werd gemaakt op de Rothshild Boulevard in het hart van Tel Aviv, waar ook het hart van het sociale protest deze zomer klopte.
