Ik wens de redactie en de lezers van Crescas een gelukkig en gezond Sjana tova.
Als deze nieuwsbrief van Crescas verschijnt, is mijn vrouw met haar kleindochter Ruth in Londen. De terreur in de Britse hoofdstad heeft haar de bat mitswa reis niet doen afzeggen, maar het diep in haar hart heeft zij het wel overwogen. “Je kan ’t niet weten”, zei ze, “maar ja, ik heb Ruth beloofd dat we gaan.” En plichtsgetrouw als ze is, heeft ze de vlucht naar Londen ondernomen.
Britse officials hebben gezegd dat Londen heel lang met terreur uit de koker van ISIS of andere radicale haatgroeperingen zal moeten leven. Dat is geen opbeurend vooruitzicht.
Ik heb gedurende mijn correspondentschap voor NRC jarenlang met terreurdreiging geleefd. Meer dan dat, verschrikkelijke Hamas zelfmoordterreur in de grote steden.
Er is een opmerkelijk verschil tussen de verschillende aspecten van de Palestijnse terreur, eerst door de PLO en later door Hamas en andere extreme Palestijnse organisaties. De Palestijnen ‘vochten’ tegen een bezetter, tegen het voortbestaan van Israël ook. Hun strijd kreeg de volle aandacht van de media en mede daardoor was er ook begrip voor hun motieven. Deze bloeddorstige Palestijnse terreur heeft de Palestijnse zaak op de agenda van de internationale gemeenschap geplaatst, hoe moeilijk dat voor Israëls leiders ook is om te verteren. De Palestijnse terreur heeft in de westerse media en ook in de politiek het etiquette van vrijheidsstrijd gekregen.
Behalve internationale sympathie en zelfs erkenning hebben de Palestijnen geen winst op Israël geboekt. Het tegendeel zelfs! Israël heeft zijn greep op gebied waar de Palestijnse staat zou moeten verrijzen zodanig versterkt dat ontworsteling ervan naar mijn idee een hopeloze zaak is. Ik zie geen Palestijnse staat verrijzen. Er zijn veel redenen voor, maar die wil ik in dit bestek niet ontrafelen.
De ISIS-terreur is – behalve het moordinstinct van deze extreem islamitische beweging – niet te vergelijken met de Palestijnse terreur.
ISIS is er niet op uit om Engeland, Frankrijk, Duitsland en andere Europese landen te vernietigen maar wel om door het scheppen van chaos en angst de politieke, religieuze en sociale ruggengraat van Europa en de Westerse cultuur te breken. Een terreurbreekijzer om de weg vrij te maken voor een grotere rol van de islam en uiteindelijk de islamisering van het christelijke Europese continent.
Het is een ideologie en een droom. Twee keer heeft de islam voor de poorten van Europa gestaan: bij Poitiers in 732 en bij Wenen 1683. Met veel geluk en moed der wanhoop is de islamitische bestorming van het westelijk deel van Europa toen gekeerd. Maar delen van de christelijke Balkan zijn toen wel voor de islamitische bijl gegaan.
ISIS verliest snel terrein in Syrië en Irak. Maar haar ideologie heeft postgevat in delen van de groeiende islamitische gemeenschappen in Europa.
Ik wil u wat voorhouden: stel u bent moslim, wat ziet en voelt u dan? U bent deel van een 1.3 miljard tellende geloofsgemeenschap. Dat is kracht, dat voedt trots … De Westerse landen moeten zien te voorkomen dat deze islamitische emotie, want dat is het, niet tot een nog grotere uitbarsting komt. De ISIS-terreur in Londen, Parijs, Barcelona, Nice en elders is het topje van de ijsberg.
Ik wens mijn vouw en kleindochter een fijne tijd in Londen, maar zo ontspannen als het eens was om naar de Britse hoofdstad te gaan, is niet meer.
Ter duiding: met het Israëlisch-Palestijns conflict heeft de ISIS-terreur in Londen en elders niets van doen.
