De in het nauw gedreven Egyptische president Mohammed Morsi lijdt onder de macht van Joden in de wereldjournalistiek en zijn raadgever, Fathi A'Din, ontkent de sjoa. Dat laatste verdient enige aandacht omdat het een beslist originele manier van holocaustontkenning is. Wat beweert Fathi A'Din?
In hun onmetelijke goedheid hebben de Amerikanen alle Europese Joden opgenomen, zes miljoen weet hij te vertellen met opgeheven vinger. Dat is ongeveer het aantal Amerikaanse Joden en kennelijk het uitgangspunt van deze verdwaasde Egyptenaar. Hitler heeft dus achter het net gevist, waardoor de Joden naar dat andere Beloofde land ontsnapten. Was het maar waar! Ik kan me voorstellen dat Morsi en Fathi elkaar na weer een nacht onlusten in de grote Egyptische steden opjutten over de Joodse invloed in de Verenigde Staten.
Morsi zou toch beter moeten weten. Hij heeft in de VS gewoond en na zijn promotie er ook nog drie jaar gewerkt. Je zou denken dat hij daar iets heeft geleerd van democratie en mensenrechten. Niets van dat alles. Aan het hoofd van de fanatieke Moslimbroederschap en in de rol van president van Egypte is hij teruggevallen op een soort primitief antisemitisme dat zo zichtbaar is in politieke spotprenten in de Egyptische pers. Morsi wist niet zo lang geleden te vertellen dat wij Joden afstammen van apen en varkens. Een video waarin hij deze islamitische wijsheid verkondigt is onlangs opgedoken. Wel gek want onze aartsvaders en profeten staan hoog genoteerd in de Koran. Zou Morsi dat in zijn woedeuitval naar Israël over de Palestijnse kwestie zijn vergeten? Tegenover Amerikaanse senatoren liet hij impliciet maar wel heel duidelijk uitkomen dat de Amerikaanse pers een verlengstuk is van de Joodse macht. Er zit wel iets in dat argument. Maar weet Morsi dan niet dat bekende Joodse Amerikaanse journalisten die de toon zetten in de New York Times, ik doel op Thomas Friedman en Roger Cohen, tot de scherpste critici van Israël behoren en de Egyptische lente met de hoed af hebben begroet? Israëls premier Benjamin Netanyahoe wil Friedman zelfs niet meer zien omdat hij zich zo scherp heeft uitgelaten over de nederzettingenpolitiek en met andere Joodse journalisten, inclusief ondergetekende, zich blijft uitspreken voor de stichting van een Palestijnse staat naast Israël.
Ik denk niet dat de antisemitische bokkensprongen in Cairo enig effect zullen hebben op de zwaar onderkoelde betrekkingen tussen Egypte en Israël. De in 1979 beklonken vrede tussen beide landen, onder regie van de VS, blijft de hoeksteen van de relaties tussen Cairo en Jeruzalem. Toen president Anwar Sadat naar Jeruzalem kwam was Egypte net zo antisemitisch als nu. Ik heb mijn ogen uitgekeken toen ik in dat jaar voor de eerste keer als correspondent naar Egypte ging. Pure antisemitische nazi-propaganda lag demonstratief in boekenstalletjes en boekenwinkels. De vrede die Sadat wilde was een strategische zet en geen liefdesverklaring aan Israël. En zo is het gebleven.
Ondertussen is de Egyptische lente ontaard in een nauwelijks door het moslimbroederschapregiem te controleren woeste storm, kracht negen. De Egyptische legerleiding heeft laten weten dat de Staat wankelt. De economie stort in elkaar, de politieke emoties zijn niet te temmen. De verlichte Egyptenaren die op het Tahrirplein vochten tegen de dictatuur van Hosni Moebarak zijn nu in opstand gekomen tegen de zich aftekenende, Islamitisch geïnspireerde dictatuur van Morsi, die het karakter van de strijders voor een vrij en liberaal Egypte niet heeft begrepen. Zou het Egyptische leger als waakhond van de Egyptische maatschappij, de macht weer naar zich toetrekken nu Morsi en de zijnen het land naar de afgrond dirigeren? Dat zou de paradox van de Egyptische lente zijn. Zoals we in Nederland zeggen: terug bij af. En dat zou niet zo slecht voor Israël zijn omdat het Egyptische leger onder sterke Amerikaanse invloed staat en al jarenlang garant staat voor het handhaven en bewaken van de vrede met Israël.
