Na de vreugde over de grote overwinning in de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties zijn de Palestijnen wakker geworden onder de Israëlische bezetting. De keerzijde van de 138 landen die voor de waarnemingsstatus van Palestina bij de VN stemden, is de slag in het gezicht die Israël moest incasseren. Slechts negen landen stelden zich achter de Joodse staat op. Godzijdank liet president Obama Israël niet als een baksteen vallen. Canada en Tsjechië en nog enkele kleintjes stemden ook tegen. Maar holocaust-Duitsland onthield zich van stemming. Dat stemt tot diep nadenken. Echt lef van bondskanselier Merkel om Benjamin Netanyahoe op een dergelijk cruciaal moment in de steek te laten. Dat ze Netanyahoe niet mag, is bekend. Maar zo werkt staatsmanschap niet. Er is in dit geval iets fundamenteels aan de hand. Berlijn wil zich loswrikken uit de schaamte van de holocaust en wil zich niet langer door Israël op dit punt laten gijzelen. Ook Nederland onthield zich van stemming in navolging van Duitsland of andersom misschien?
De diplomatieke winst van de Palestijnse president Mahmoud Abbas zit in de stemonthoudingen van de belangrijkste Europese landen. Ik kan niet anders dan concluderen dat de Israëlische diplomatie/politiek heeft gefaald. De VS is Israëls laatste diplomatieke bolwerk. Dat is maar goed ook want nieuwe mogendheden als China en India hebben voor Palestina gestemd en natuurlijk Rusland ook. Netanyahoe zou niet trouw aan zichzelf zijn als hij de nederlaag in New York niet zou omzetten in een klinkende overwinning. Zelfbedrog op rekening van de toekomst van zijn land is niet zijn zwakste punt. Wat hebben Netanyahoe en zijn minister van buitenlandse zaken Lieberman bedacht? Straffen ... de Palestijnen laten zien wie de baas is. En dus kondigde Netanyahoe aan dat Israël nog eens drieduizend woningen in bezet gebied zal bouwen. Daar blijft het niet bij. De Palestijnen kunnen fluiten naar invoerrechten die Israël voor de Palestijnen int. Die duizenden woningen moeten onder andere komen tussen Jeruzalem en Maäle Adomiem, een grote stad op de westelijke oever van de Jordaan ten oosten van Jeruzalem. Indien dit plan wordt uitgevoerd, wordt de Westelijke Oever van de Jordaan in tweeën gedeeld. Stichting van de in de VN geboren virtuele Palestijnse staat wordt dan een illusie. Dan wint Israël. Is dat zo? Nee natuurlijk. Israëls internationale isolement wordt dan nog ondraaglijker dan het al is.
Maar zou ik niet even stilstaan bij de Palestijnen? Ze hebben toch geen gifbeker onafhankelijkheid gedronken? Vanuit de gevangenis heeft Marvan Barghouti, de ongekroonde leider van Fatah, opgeroepen alle onderhandelingen met Israël te onderbreken en opnieuw naar het intifada-wapen te grijpen. Een nieuwe Palestijnse opstand. Het kan niet uitblijven, denk en vrees ik. Het is louter psychologie. De Palestijnen hebben de smaak van onafhankelijkheid geproefd maar niet gekregen. Ze weten dat de wereld duidelijker dan ooit achter hen staat. In een dergelijk gespannen klimaat is er niet veel voor nodig om, zoals Barghouti hoopt, een derde intifada te lanceren. Ik ben het eens met Israël dat Mahmoud Abbas gevaarlijk spel speelt. Ik begrijp niet dat Israël niet met een constructieve politiek - echt het stoppen van bouwen in en bij nederzettingen - de Palestijnse leider een slag voor kon zijn. Ogenschijnlijk heeft Israël met een overweldigende militaire overmacht de sterkste kaarten in handen om de Palestijnen in toom te houden of opnieuw op de knieën te dwingen. Ik raad Netanyahoe aan goed om zich heen te kijken, want de Palestijnse kwestie kan niet langer los worden gezien van de omwentelingen in de Arabische buurlanden. Ik hoop oprecht dat na de Israëlische verkiezingen op 22 januari president Obama Israël en de Palestijnen aan de onderhandelingstafel zal weten te krijgen. Er staat voor Israël en de Palestijnen heel veel op het spel. Niet alleen voor hen, maar ook voor de Joden in de diaspora die de last van het conflict ook meedragen.
