Uit ervaring weet ik dat paranoia en samenzweringstheorieën deel uitmaken van het politieke en emotionele landschap in het Midden-Oosten. Speculaties over de moord op premier Jitschak Rabin in 1995 leven nog hun eigen leven. Wie had de revolver van Jigal Amir, de moordenaar, geladen? Wist hij dat er een echte kogel in zat? Had hij dat zelf gedaan? En zo niet, welke organisatie wel? Tegenstanders van Rabins vredespolitiek in de Shin Bet of Mossad misschien. Wilde speculaties natuurlijk. Maar wel heeft iemand tijdens de dodelijke schoten geroepen dat het loze kogels waren. Dat is op een tape te horen.
Waarom haal ik die oude koe uit de sloot? Omdat oud-premier Ehoed Olmert, kort voordat hij een gevangenisstraf van 16 maanden ging uitzitten, in een videoboodschap aan het Israëlische volk ernaar hintte dat ook hij het slachtoffer is geworden van een conspiratie, opgezet door tegenstanders van zijn vredespolitiek. Het is jammer dat de Nederlandse media dat hebben gemist, de New York Times bracht het natuurlijk wel.
“Mijn veroordeling is voortgekomen uit méér dan legale consideraties,” zei hij zonder deze cryptische uitspraak verder toe te lichten. “Misschien zal het publiek dit na verloop van tijd met een kritisch oog en evenwichtig kunnen beoordelen. Ik hoop dat het publiek dan zal erkennen dat ik gedurende mijn premierschap eerlijke en veel belovende stappen heb genomen om de deur voor een betere toekomst te openen, een betere toekomst met vrede, geluk en veiligheid,” zei hij ook.
Het is een onmiskenbaar feit dat premier Ehoed Olmert bereid was verregaande territoriale concessies aan de Palestijnen te doen om een einde te maken aan het Israëlisch-Palestijns conflict. Tientallen ontmantelde nederzettingen, die buiten de nederzettingenblokken vallen, zouden volgens Olmert onder Israëlische soevereiniteit blijven.
De onderhandelingen met de Palestijnse leider Mahmoed Abbas waren in een vergevorderd stadium toen de kwestie van Olmerts corruptie aan het licht kwam. Volgens hem heeft hij wel fouten gemaakt, maar niets crimineels gedaan. Met kracht ontkende hij dat hij zich had laten omkopen.
Het is jammer en tragisch dat een Israëlische premier die op weg was naar vrede, op een kritiek moment over zichzelf is gestruikeld. Zijn levensstijl kennende, kan ik me niet aan de indruk onttrekken dat Olmert geld nodig had, veel geld zelfs, en daardoor ontvankelijk was voor omkoping, bijvoorbeeld in een groot bouwproject in Jeruzalem, toen hij nog burgemeester van die stad was. Maar wie had er toen belang bij klokkenluider te spelen? Dat is de vraag die ik mezelf stel en aan de lezers voorleg. Waren het tegenstanders van zijn vredespolitiek misschien?
In de gevangenis in Ramle kan Olmert er rustig over piekeren en het voorleggen aan ex-president Moshe Katsav die wegens seksuele vergrijpen een gevangenisstraf uitzit.
