In 1948, ten tijde van de Bevrijdingsoorlog, sloten de Druzen een verbond met Israël. Die bijzondere alliantie tussen de Israëlische Druzen en de Joodse staat heeft tot de dag van vandaag stand gehouden. (De Druzen op de hoogvlakte van Golan, die in 1967 door Israël op Syrië werd veroverd, vallen buiten dat verbond. Zij dienen derhalve niet in het Israëlische leger).
Druzen vallen onder de Israëlische dienstplichtwetten, zijn actief in de politiek, zowel in Likoed als in de Arbeidspartij, en hebben in verschillende regeringen als onderministers plaatsgenomen. In Tsahal, het leger, bereikten zij de top, tot commandanten van brigades aan toe. Wie de moeite neemt naar de dorpen van de Druzen in het noorden van Israël te gaan, ziet daar in steen gebeitelde namen van tientallen Druzen die in Israëls oorlogen zijn gesneuveld. Druzen dienen ook, in de hoogste functies, in de grenspolitie, de geduchte eenheid die een belangrijke rol speelt in de strijd tegen Palestijns terrorisme. Om religieuze redenen hebben de Druzen weinig respect voor de islam. Als een tak van de islam, met Boeddhistische en Shi’a-invloeden, zijn de Druzen voor het in opmars zijnde kalifaat in Irak en Syrië (de grenzen vervagen door de opkomst van ISIS = kalifaat) afvalligen wier leven op deze aarde niet de zegen heeft van Mohammed, de Islamitische profeet.
Ik moest deze korte inleiding over de Druzen voor de lezers van deze column opschrijven om het schrijnende dilemma waarvoor de Druzen en Israël staan in verband met de dreiging die er van het kalifaat uitgaat, te verduidelijken. Koppensnellers van ISIS hebben de Golanhoogvlakte bereikt, niet ver van het Israëlische deel van deze strategisch belangrijke vlakte, en bedreigen de Druzische dorpen. Deze dreiging heeft hevige emoties opgewekt onder de Druzen in Israël en de onder Israëlisch bestuur levende Druzen op de Golanhoogvlakte. Zij slaan de handen ineen en zeggen bij monde van hun woordvoerders dat zij hun broeders in Syrië willen beschermen tegen ISIS. Het grensoverschrijdende gemeenschapsgevoel van de Israëlische Druzen is sterker dan hun verbondenheid met Israël. Dat is niet alleen het Israëlische probleem, maar ook het dilemma van de Druzen!
Jeruzalem deinst ervoor terug aan de zijde van de Druzen in Syrië in te grijpen, ook al waarschuwde Jaber Hamad, de leider van de Israëlische Druzen, voor een holocaust. “Wie kan beter begrijpen wat wij als minderheid in deze wereld doormaken,” zei hij. Hij deed een beroep op het Israëlische leger om in te grijpen, om de Druzen in Syrië te redden. Een Druzische onderminister in de regering van Benjamin Netanjahoe heeft in een TV-vraaggesprek vorige week vrijdagavond gezegd dat de Druzen zich niets van de Israëlische afzijdigheidspolitiek zullen aantrekken en door het hekwerk langs de bestandslijn op de Golanhoogvlakte zullen breken om hun in nood verkerende geloofsgenoten te verdedigen tegen ISIS en andere terroristische bewegingen. “Onze band met onze broeders gaat boven die met Israël,” zei hij. Volgens deze Druus (reservegeneraal in Tsahal) dreigt er niet alleen gevaar voor de Druzen aan de Syrische kant van de hoogvlakte van Golan, maar is ook de veiligheid van zeshonderdduizend Druzen op Jebel-El-Druus (nabij de grens met Jordanië) in het geding. Als ISIS die berg verovert, ligt voor het kalifaat ook de weg naar Jordanië open, waarschuwde hij.
Waarom houdt Israël zich officieel zo afzijdig? De dieper liggende redenen zijn dat Israël niet wil worden gebrandmerkt als agressor, en dat Druzen, als één van de minderheden in Syrië, in groten getale in het Syrische leger dienen. De paradox van de situatie is dat Israël gemene zaak zou moeten maken met het Syrische regiem van Bashar al-Assad, tegen ISIS, om de Druzen te beschermen. Dat zou neerkomen op het redden van het bedreigde Alawieten-minderheidsregiem van de Assad’s in Damascus, Israëls traditionele vijand.
Wat kan Israël dan wel doen? Er wordt in Jeruzalem gesproken over het instellen van een veiligheidszone aan de Syrische kant van de hoogvlakte van Golan, waar eventueel grote Druzische vluchtelingenstromen zouden kunnen worden opgevangen.
Ik begrijp het Israëlische dilemma wel. Toch zou ik de regering in Jeruzalem willen aanraden de Druzen, die hun broeders in Syrië willen beschermen, niet in de weg te staan. Open de hekken voor hen omdat die voor ons, toen het moest, gesloten waren!!!
