De les in onontkoombaar: bezetting gaat gepaard met schending van mensenrechten. De geschiedenis kent geen bezettingen van gebieden die niet bij het thuisland horen zonder een inbreuk op persoonlijke vrijheid.
Dat de Israëlische bezetting van Judea en Samaria, de westelijke oever van de Jordaan, gepaard zou gaan met liefkozingen van de Palestijnse bevolking zou echt te veel gevraagd zijn voor een land dat dagelijks strijd voert tegen terrorisme en terroristen.
En dat Israël rond de zesduizend Palestijnse gevangen onderhoudt, is geen staatsgeheim.
Maar dat de Israëlische bezettingsmacht jaarlijks tweeduizend Palestijnse kinderen in bezet gebied en uit Oost-Jeruzalem vasthoudt, ondervraagt en ook weer laat gaan, was me ontgaan.
Niet langer meer. In Haaretz van 30 mei verscheen een artikel met de vraag wie de duizenden Palestijnse kinderen beschermt die door Israël worden vastgehouden. Tijdelijk neem ik aan.
Een Israëlische soldaat die bij arrestatie van een Palestijns jongentje aanwezig was, stuurde een foto naar de Israëlische organisatie Shovrim Shtika (Breaking the Silence). Deze foto verscheen bij het artikel. Het geblinddoekte jongentje zit op een stuk beton terwijl een gewapende soldaat hem in de gaten houdt.
Ik neem aan de meeste Nederlandse joden Haaretz niet lezen.
In het kort: het is een internationaal gewaardeerde krant, die in Washington kennelijk wordt uitgeplozen, gezien snelle Amerikaanse reacties – veroordelingen, kritiek – op wezensvreemd Israëlisch gedrag dat door Haaretz wordt gesignaleerd. Haaretz kant zich in hoofdartikelen en reportages tegen de bezetting en is voor de stichting van een Palestijnse staat naast Israël volgens de termen van het Israëlisch-Palestijnse Oslo-akkoord uit 1993.
Ik denk dat het artikel in Haaretz in Europese hoofdsteden zal worden gelezen en beoordeeld en dat Israël wellicht voor of achter de diplomatieke schermen op de vingers zal worden getikt de rechten van de Palestijnse kinderen te eerbiedigen.
Israël is waar het om mensenrechten gaat vaak gevoelig voor internationale kritiek van landen en door organisaties die mensenrechten hoog in het vaandel hebben.
In het artikel wordt aandacht gevraagd voor kinderen die tijdens nachtelijke invallen van hun bed worden gelicht en kennelijk voor ondervraging worden vastgehouden. Het is militaire tactiek om op het spoor te komen van ouders of familieleden van de vastgehouden kinderen die worden verdacht van terroristische aanslagen dan wel daarbij betrokken waren of die aan het voorbereiden waren. Zouden de kinderen dat weten?
Uit het artikel kan ik niet opmaken hoe effectief deze modus operandi is. Dat de van hun bed gelichte Palestijnse kinderen er trauma’s aan overhouden, staat vast voor psycholoog Michal Fruchtman, de schrijver van het Haaretz-artikel. Hij maakt deel uit van een organisatie die tegen het arresteren van kinderen is. Driehonderd geestelijke gezondheidswerkers hebben een petitie getekend tegen arrestatie van Palestijnse kinderen.
