De weerzinwekkende moordpartij in Parijs heeft opnieuw aangetoond dat Joden op Europese bodem vogelvrij zijn. Ze worden vermoord omdat ze Joden zijn. Zo was het en zo zal het zijn. Dat de Franse staat hen optimale bescherming hoopt te bieden na het drama in de Franse hoofdstad, onderstreept nogmaals de kwetsbaarheid van het Joodse leven in Frankrijk. Dat geldt ook voor Nederland en andere Europese landen, Duitsland inbegrepen. Ik kan er niet aan wennen dat voor de Joodse school in Amstelveen een permanente politiepost staat en de Joodse schouwburg in het hartje van Amsterdam op identieke wijze wordt beveiligd. Als Joden vogelvrij zijn, is er dan wel toekomst voor Joodse gemeenschappen in Europa? Moeten Joden in angst leven omdat zij Joden zijn?
Het drama in Parijs, en daaraan voorafgaande aanslagen tegen Joden in Frankrijk, Brussel en elders, heeft mij diep geraakt. Is er een geneesmiddel? Is alija naar Israël het medicijn dat de pijn verlicht en de Joodse ziel ruimte geeft? Vanuit het zionistisch standpunt bekeken is dát het antwoord. Natuurlijk begrijp ik premier Benjamin Netanjahoe wel dat hij de Franse Joden heeft opgeroepen naar het beloofde land te komen. Dat zijn zijn zionistische genen die hem inspireren, misschien enigszins ongepast, op Franse bodem Franse Joden op te roepen de Franse republiek de rug toe te keren. Maar zijn Joden veiliger in Israël? Het enige, substantiële verschil met de situatie in de Diaspora is dat in Israël Joden voor hun leven kunnen vechten en niet weerloos zijn, toen en nu op Europese bodem. Maar individueel veiliger? Nee. Duizenden Israëli’s zijn in Israëls opgelegde en gekozen oorlogen gesneuveld, honderden zijn omgekomen bij terroristisch aanslagen. Het aantal Israëli’s dat het leven door geweld verloor, staat in geen verhouding tot het aantal Joden dat in Europa is vermoord. Statistisch gezien zijn Joden beslist veiliger in Europa dan in Israël. Ik voeg aan deze constatering toe dat Joden in Israël zich emotioneel veiliger voelen dan hier. Ik weet dat na bijna veertig jaar Israël in mijn bloed uit ervaring. Zo zit de geest in elkaar.
Ik zou het aanvaardbaarder vinden dat een Israëlische leider tot alija oproept als hij de oliem, immigranten, niet alleen een vaderland maar ook een in vrede levend land kan bieden. Wat betekende het dat tijdens de super indrukwekkende protestmars in de straten van Parijs tegen terreur premier Netanjahoe en de Palestijnse president Mahmoed Abbas in de voorste rij liepen, niet naast elkaar maar toch. Dat aan de komst van Netanjahoe diplomatiek geharrewar vooraf ging, is pikant. De Franse president Hollande wilde de emotie van het Israëlisch-Palestijns conflict buiten de manifestatie tegen terreur houden. Toen Netanjahoe toch op het allerlaatste moment besloot de Parijse happening tegen terreur en vóór vrijheid bij te wonen, werd ook Mahmoed Abbas uitgenodigd. Het was mooi geweest als Netanjahoe en Abbas deze historische gebeurtenis zouden hebben aangegrepen om zich te bezinnen over hun toekomst. Mahmoed Abbas heeft in ieder geval een signaal afgegeven tegen terreur te zijn. Het mag niet onvermeld blijven dat ook Hamas en Hezbollah de aanslagen in Parijs hebben veroordeeld. Niet uit genegenheid voor de slachtoffers, maar wel omdat ze in Beiroet en Gaza door hebben dat dergelijke Islamitische moordpartijen in het hart van Europa de islam even zwart maken als de zwarte vlag van ISIS, het Kalifaat.
Voor zover ik daartoe in staat ben, heb ik ook geprobeerd de reacties in de Arabische wereld te peilen. In een krant in Noord-Afrika verscheen een spotprent die niet onderdoet voor de vlijmscherpe cartoons in Charlie Hebdo. Deze spotprent laat zien hoe de Koran in het hoofd van een gelovige, bebaarde Moslim wordt geperst en er via een gehaktmolen uit zijn mond als raketjes uitkomt! Daar is lef voor nodig, denk ik, in een Islamitisch land.
En dan kom ik waar ik mee had kunnen beginnen. Is de islam de vijand van de vrijheid, van Joden en Christenen? Natuurlijk zijn er nuances, godzijdank zijn er Moslims die de moordpartijen in Parijs en elders verafschuwen. Er zijn echter stromingen in de islam die met geweld hun geloofsovertuiging aan anderen willen opleggen en voor niets terug deinzen. Op mijn bureau ligt een dik boek van de hand van Christopher Caldwell: Een revolutie onder onze ogen. Hoe de islam Frankrijk en Europa gaat veranderen!. Caldwell komt aan de hand van statistieken tot de conclusie dat de onstuimige aanwas van Moslims in Europa, door immigratie en natuurlijke aanwas, Europa grondig zal veranderen. Professor Bernard Lewis, de bekende Amerikaanse oriëntalist van de universiteit van Princeton, voorspelde in 2004 dat aan het einde van deze eeuw Europa deel zal uitmaken van de Arabische wereld of van de Maghreb. De vraag is natuurlijk of deze voorspelde ontwikkeling vreedzaam of met geweld zal verlopen. Er staan ongetwijfeld krachten in Europa op die de opmars van de islam op het oude continent zullen confronteren in de stembus, maar ook uit de loop van het geweer. Het is geen vrolijk vooruitzicht, maar wij staan voor zware tijden en moeilijke beslissingen.
