Het is typerend voor de diepte van de assimilatie van de Amerikaanse Joden dat Hillary Clinton en Donald Trump beiden zeer nauwe Joodse banden hebben. Chelsea Clinton, de dochter van Bill en Hillary, is getrouwd met Marc Mezvinsky en Donald heeft in Jared Kusher een Joodse schoonzoon. Wie van beiden ook in november het Witte Huis zal betreden als president van het machtigste land ter wereld, zal Joden aan tafel hebben!
Uit de Amerikaanse media maak ik op dat Marc op grote afstand van de verkiezingstournee van Hillary wordt gehouden. Waarom? Chelsea, hoewel zwanger van een tweede kind, verschijnt wel met haar moeder en Bill op de podia waar Hillary wordt toegejuicht. Is het omdat Hillary’s team beducht is voor de bijtende kritiek van haar Joodse uitdager Bernie Sanders voor de benoeming tot presidentskandidaat voor de Democraten? Is Marc soms geen hedge fund-manager uit de school van Goldmann Sachs? De socialist Bernie heeft zijn campagne als een kiboetsnik van de oude stempel afgestemd op het over de kling jagen van Wall Street-kapitalisten.
Misschien is er ook een andere reden. Want Papa Mezvinsky heeft wegens fraude en verduistering een zware veroordeling achter de rug. Acht jaar de bak in. Hij kwam er wat eerder uit wegens een algeheel pardon. Maar toch zou het niet leuk voor Hillary zijn als ze op haar verkiezingsbordje de frauduleuze vader van haar schoonzoon zou krijgen opgediend door stoute Bernie. Ik denk niet dat het zal gebeuren, hoewel het verhaal in de Amerikaanse journalistiek wel de ronde doet. Ik denk dat Bernie daarvoor te veel heer is!
Over de schoonzoon van Donald niets dan goeds, als we tenminste zijn dochter mogen geloven. Ivanka Trump heeft enige tijd geleden in een interview gezegd gelukkig te zijn de Joodse religie van haar man te hebben omarmd. Want, zo zei ze, “we houden ons strikt aan de sabbat. Volledige rust. Wat fijn.”
Wat die Joodse invalshoek op het hoogste Amerikaanse politieke niveau voor Israël betekent, is mij niet duidelijk. Hillary heeft wel Palestijnse sympathieën, maar haar gevoel voor Israëls veiligheid is vele malen sterker. Mocht zij de opvolger van president Obama in het Witte Huis worden, dan verwacht ik met kritiek begeleide openlijke steun aan Israël, en zeker geen druk op Jeruzalem om een onvoorspelbare Palestijnse staat naast zich te dulden in wat nu bezet gebied is. En Trump dan? Hij is zo anti-Islam dat zijn buikgevoel ongetwijfeld warm voor de Joodse staat is. Maar ja. Onberekenbaar is hij wel. Ervaring met het Midden-Oosten heeft hij niet, tenzij zijn schoonzoon hem op sjabbat bijpraat. Wie weet?
Over de Palestijnse kwestie ontwikkelen zich spanningen tussen het leger, diverse ministers en Netanjahoe. Het opperbevel is van mening dat Israël meer moet doen om de spanningen in de Palestijnse samenleving op te vangen, bijvoorbeeld door de Palestijnen in Gaza in de gelegenheid te stellen een haven te bouwen. (Dat was eens een Nederlands project. Ik heb de eerste steenlegging voor de haven nog bijgewoond). Een minister, Zeev Elkin, geen duif, heeft gewaarschuwd dat de Palestijnse autoriteit in Ramallah op instorten staat en dat er onder de Palestijnen niemand is die president Mahmoed Abbas kan opvolgen. Voor Israël zou dat niet alleen het einde van het Oslo-proces betekenen, maar ook een zware economische last, omdat bij het wegvallen van de Palestijnse autoriteit er ook een einde komt aan de internationale steun aan Ramallah. En dan moet de Israëlische schatkist, als verantwoordelijke bezetter, open voor de noden van de Palestijnen en ook voor het betalen van de in ieder geval tot nu met Israël samenwerkende Palestijnse veiligheidsdiensten. Het houden van nieuwe verkiezingen in bezet gebied is vanuit Jeruzalem gezien geen optie omdat Hamas er ongetwijfeld met de winst van door gaat.
Is er dan geen potentiële Palestijnse leider ergens verborgen? Ja, die is er. Marwan Barghouti, zit wegens terroristische activiteiten een levenslange gevangenisstraf in Israël uit. Hij is de invloedrijkste Fatah-leider op deze wereld en mochten er wel verkiezingen komen, dan kan een door hem aangevoerde lijst Hamas verslaan.
Ik heb indertijd het proces tegen Barghouti bijgewoond. Hij is geen lieverdje, maar wel een vredesactivist, een Palestijn die gelooft in een Palestijnse staat naast Israël.
Palestijnen vergelijken hem met de Zuid-Afrikaanse Nelson Mandela, die lange tijd op Robbeneiland als politiek gevangene en als terrorist vastzat, totdat het licht in Johannesburg ging schijnen en president de Klerk met Mandela de vredespijp rookte.
Dingen kunnen verkeren. Ik denk overigens niet dat Netanjahoe van het kaliber is dat met Barghouti een sigaartje gaat roken. En dat is voor Israëls toekomst spijtig.
