Waarom heeft Netanjahoe het niet gelaten bij een waarschuwing aan de gekozen president Joe Biden dat hij kan rekenen op Israëlische obstructie als hij het nucleaire akkoord met Iran nieuw leven wil inblazen? Netanjahoe houdt voet bij stuk dat dit akkoord de weg uiteindelijk vrij maakt voor een Iraans nucleair wapen en daardoor Israëls veiligheid op het spel zet. De keerzijde van dit argument is dat Israël zijn nucleaire hegemonie in het Midden-Oosten verliest.
Ik wil er aan herinneren dat Moshe Dayan, de minister van Defensie tijdens de Jom Kipoeroorlog in paniek overwoog het Israëlische atoomwapen in stelling te brengen toen hij vreesde dat ‘Het Derde Huis’ zou vallen.
Er zijn sterke aanwijzingen dat Netanjahoe de waarschuwing waarover ik in mijn vorige column schreef vuurkracht heeft gegeven.
Volgens Iraanse bronnen hebben kogels uit een Israëlisch wapen Mohsen Fakhrizadeh, de hoofdrolspeler in het Iraanse nucleaire programma, in Teheran gedood. In opdracht van Netanjahoe? In samenspel met Trump en de Saoedi-Arabische kroonprins Mohamed Bin Salam, kortweg MBS? Er was toch voorafgaand aan de moord in Neom, in Saoedi-Arabië, een top tussen de Israëli, MBS en Pompeo, de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken?
Tenzij ik me vergis, heeft deze moord geen gevolgen voor de nucleaire ambities, vreedzaam of niet, van de ayatollahs. Er zijn voldoende nucleaire geleerden in Iran die de plaats van Fakhrizadeh kunnen innemen, denk ik. Het zou gek zijn als de nucleaire industrie in Iran van één atoomgeleerde afhangt.
De conclusie ligt voor de hand dat er achter de moord geen militaire maar politieke motieven schuilgaan.
Het is een naar mijn smaak een nogal doorzichtige tactiek om de gekozen president Joe Biden te belemmeren het door Donald Trump opgezegde nucleaire akkoord met Iran nieuw leven in te blazen.
In mijn vorige column herinnerde ik er aan dat Netanjahoe destijds, zonder succes, de pro-Israëlische lobby tegen president Barack Obama had gemobiliseerd tegen diens voornemen zijn handtekening onder het akkoord te zetten. En ik denk dat Trump met plezier Biden een hak zet opdat de politiek van Obama ten aanzien van Iran niet kan worden voortgezet.
De liquidatie van weer een Iraanse atoomgeleerde in de overgangsperiode van Trump naar Biden levert Israël geen winst op. Eerder is het een verliespost. Want Israël moet nu serieus rekening houden met Iraanse wraak, in welke vorm ook. Joe Biden is ongetwijfeld gekwetst door de hand van Netanjahoe (in samenspraak met Pompeo en MBS), in de moord in Teheran.
Ik kan me niet voorstellen dat Biden de anonieme uitspraak van hoogstwaarschijnlijk Netanjahoe zal onderschrijven “dat de wereld Israël dankbaar moet zijn voor het liquideren van de Iraanse atoomgeleerde.” Daar valt weinig van te merken. Als Netanjahoe de soennitisch-Arabische wereld bedoelt, heeft hij een punt. Want afkeer en angst voor Iran is de drijfveer van de toenadering van enkele Arabische landen tot Israël.
Met de intrede van Biden in het Witte Huis op 20 januari 2021 komt er een einde aan de spectaculaire pro-Israëlische en anti-Iraanse politiek van de Verenigde Staten.
Israël en zijn nieuwe Arabische bondgenoten zullen op eigen kracht de Iraanse dreiging, die via proxies als Hezbollah, Hamas en de Houthi’s (in Jemen) verschillende vormen heeft aangenomen, het hoofd moeten bieden.
Op Washington kan na 20 januari hoogstwaarschijnlijk niet meer worden gerekend om Iran aan banden te leggen. Tenzij Biden er in zou slagen de regionale ambities van Iran in te tomen als tegenprestatie voor het opheffen van zware Amerikaanse sancties waardoor de Iraanse economie zwaar is getroffen.
In dit deel van de wereld regeert niet de ratio maar de door trots en haat aangejaagde emotie.
