Ik laat even mijn fantasie los op de Amerikaanse presidentsverkiezingen: Bernie Sanders als premier van Israël. Hij zou mijn kandidaat zijn voor de op 2 maart te houden derde verkiezingsronde. Waarom?
Voor het Amerikaanse politieke toneel is het niet zo belangrijk dat hij zich zo fel heeft uitgesproken tegen de Israëlische bezettingspolitiek en zelfs het woord racisme van zijn tong liet glijden.
In de Israëlische context zou hij na de vermoorde Jitschak Rabin wellicht de politicus kunnen zijn die de loper uitlegt naar een akkoord met de Palestijnen. Tot zover mijn fantasie.
Terug naar de realiteit. Omdat Sanders is wie hij is, een romantische socialist van de oude stempel, een Jood die morele kracht put uit zijn Oost-Europese Joodse wortels (ouders), een kibboetsnik in Amerika ook, die om al die redenen de afschuw wekt van de sterke Joodse Lobby AIPAC. Waarom? AIPAC is sedert de oorlog van 1967 de machtige en succesvolle Joodse waakhond van Israëls belangen in de Amerikaanse politiek. Die belangen hebben een zeer markante rechtse signatuur gekregen, dat wil zeggen steun aan de in wezen anti-Palestijnse bezettingspolitiek.
En daar verschijnt dan als een deus ex machina de Amerikaanse democratische politicus Bernie Sanders op het toneel die lak heeft aan AIPAC. En dus slaat AIPAC terug. Deze lobby is een campagne begonnen om de race van Sanders naar de kandidatuur voor de Democratische presidentskandidaat in november 2020 te blokkeren. Joden tegen een Jood. Nog nooit vertoond in de Amerikaanse politiek. Ik denk dat Sanders weet dat van de Joodse kiezers vooral jongere Joden op hem zullen stemmen, omdat de jongere generatie Amerikaanse Joden afstand neemt van Israëls politiek. In dat opzicht is het politieke gevecht om het leiderschap van de Democratische partij ook een test voor AIPAC. Kan de lobby, die ik heel goed ken, Sanders blokkeren? Ik denk het niet. Sanders maakt na een reeks interne partijsuccessen een reële kans de Democratische kandidaat voor het presidentschap van de VS te worden.
Dat is niet het hele Joodse verhaal anno 2020 over de machtsstrijd in de Democratische partij.
Ook voor het eerst staan twee Joden tegenover elkaar: Michael Bloomberg en Bernie Sanders. Een super miljardair tegenover een socialist die drie huizen bezit. Bloomberg, oud burgemeester van New York, smijt met miljoenen – het kan oplopen tot een miljard dollar als hij zo doorgaat met zijn internet- en Facebook-campagne – om Sanders de pas af te snijden. Afgezien van het opgeblazen ego van Bloomberg heeft hij zich in de strijd geworpen omdat hij denkt de enige Democraat te zijn die Donald Trump in november kan verslaan. Als een soort redder des vaderlands beweert hij dat Sanders geen schijn van kans heeft tegen Trump. Mag ik zo vrij zijn om Bloomberg ook geen kans te geven, omdat Trump op een bloeiende Amerikaanse economie naar herverkiezing vaart?
Ik denk dat beide Joodse politici in november van een koude kermis thuiskomen, tenzij ik niet door heb dat er in de diepte van de Amerikaanse samenleving een socialistische revolutie broeit, de bron van de politieke kracht van Sanders. De Amerikaanse economie mag op de beurs dan wel in bloei staan, maar de kloof tussen rijk en arm vreet aan de Amerikaanse droom. De Amerikaanse infrastructuur roest weg, rijdend door de VS zie je de verloedering.
En dan verschijnt er een Joodse profeet die weet hoe het moet, die de grote verschillen wil gelijktrekken, die de menselijke waardigheid een steuntje in de rug wil geven. Een seculiere rabbijn in de Amerikaanse politiek: Bernie Sanders!
En waarom zou Poetin, volgens uitgelekte Amerikaanse informatie, óók Sanders steunen?
Ik weet het antwoord: Poetin is ervan overtuigd, denk ik, dat Sanders geen kans maakt Trump uit het Witte Huis te verdrijven, zodat hij nog jaren verder kan met zijn ‘vriend’ Trump. Cynisch niet waar? Maar zo zit het denk ik.
