Ik kan op deze natte winterdag in Nederland niet voorzien of Israël en Hamas bij het verschijnen van de Crescas-nieuwsbrief zich aan het bestand hebben gehouden. Als dat wel zo is dan is de uitwisseling van Palestijnse gevangenen tegen door Hamas ontvoerde Israëlische burgers – vrouwen en kinderen doorgegaan.
Het is geen bestand tussen gelijke partijen. Het machtige Israëlische leger, Tsahal, is geen echte gelijkwaardige partij voor de ondergrondse Hamas-terreur. Het is alsof Brazilië tegen Nederland voetbalt. Zo groot is het Israëlische militaire overwicht op Hamas. Dat motiveerde premier Benjamin Netanjahoe op de eerste dag van de oorlog, op 8 oktober tot dat “Israël zal winnen.”
Hoe sterk militair en mentaal Israël ook is, Hamas heeft met nog 240 gijzelaars in de tunnels in Gaza een psychologisch overwicht op Israël, op Netanjahoe, op de politiek.
Het Hamas-leiderschap in de tunnels in Gaza en in Qatar heeft met het bespelen van de Israëlische publieke opinie over het lot van de gijzelaars Israël een bestand af gedwongen. Duizenden familieleden van de gijzelaars zijn een maand na het begin van de oorlog de straat op gegaan om van Netanjahoe te eisen al het mogelijke te doen om de gijzelaars veilig thuis te brengen.
‘Pikoeach nefesj’, het redden van één mens redt de hele mensheid, is een diep in de Joodse godsdienst gewortelde morele waarde. De familieleden van de gijzelaars houden Netanjahoe verantwoordelijk voor de blunder van 7 oktober toen een zwerm Hamas-terroristen het zuiden van Israël veroverde en een ware slachting aanrichtte onder de bewoners van de kibboetsiem daar en bij de terugtocht naar schatting 240 gijzelaars meenamen als een troefkaart tegen Israël.
Het is achterhaald nieuws dat het leger uit het zuiden, nabij de grens met Gaza, was overgeplaatst naar de Westelijke Jordaanoever, Judea en Samaria, en er geblokkeerde militaire informatie was dat er een actie van Hamas op handen was.
De woede over de ‘blunder’ van 7 oktober heeft Netanjahoe ontwapend. Hij moest zich onder de druk van de voor Joods leven hypergevoelige Israëlische samenleving en van de Amerikaanse president Joe Biden neerleggen bij een bestand dat de weg moest vrij maken voor uitwisseling van gevangenen.
Netanjahoe boog voor de publieke opinie en voor Joe Biden, die met heel zijn hart de humanitaire kaart speelde voor Israël en de zeer zwaar getroffen Palestijnse bevolking in Gaza.
Het bestand en de daaropvolgende uitwisseling van gevangenen zou vier dagen duren. Dat is schijn. Achter het rookgordijn rond de onderhandelingen en bemiddelingen gaat voor zover ik kan nagaan een andere realiteit schuil. Geen bestand van vier dagen maar een durend bestand dat niet alleen tot vrijlating van alle Israëlische gijzelaars zou leiden maar ook de weg moeten vrij maken voor een poging een politiek antwoord te zoeken voor het Gaza-probleem. Hamas heeft laten weten voor een verlenging van het bestand te zijn en Netanjahoe zou ook open staan voor dat idee.
Voor alle duidelijkheid: een langdurige bestand is de inzet van de VS, Egypte, Qatar, de EU en andere spelers in de zoveelste oorlog tussen Israël en Hamas.
Geen overwinning op Hamas dus maar weer een keer een bestand met deze fundamentalistische islamitische organisatie, die Israël van de wereldkaart wil vegen.
Het kan ook anders uitpakken: als de uitwisseling van gijzelaars tegen Palestijnse gevangenen is voltooid en Israël dan de vernietigingsoorlog tegen Hamas hervat. Dat is wat Netanjahoe de Israëli’s heeft beloofd. Belofte maakt schuld. Het nakomen van beloftes is niet Netanjahoe’s sterkste kant.
