Met een sneltreinvaart raast het nieuws door de Israëlische media. Zo snel dat nieuws dat een paar dagen geleden nog heet was, alweer door nog heter nieuws naar de achtergrond wordt verdrongen. Zo is het Palestijnse brandbomballonenoffensief uit de door Israël en Egypte omsingelde Gazastrook nog nauwelijks voorpaginanieuws.
Sara Netanjahoe, de onevenwichtige vrouw van premier Benjamin Netanjahoe is door de openbare aanklager officieel in staat van beschuldiging gesteld. In de aanklacht wordt zij omschreven als een slinkse oplichtster en bedriegster, wegens het verduisteren van meer dan 300.000 sjekel, omgerekend 75.000 euro, uit de nationale pot voor privé gebruik.
Sarah is voor enkele kranten dagelijks groot voorpaginanieuws. Uiteraard is het beschamend dat zij in de nationale pot heeft gegraaid, maar toch moet ik mezelf als waarnemer van het Israëlische drama de vraag stellen of de affaire Sarah dagelijks moet worden uitgemolken. Alsof Israël geen andere problemen heeft. Ik weet wel dat ik tegen juridische benen schop, maar ik zou me nooit in juridische termen aan haar hebben vergrepen. De zaak is eigenlijk te onbenullig en te klein om er een nationale zaak van te maken. Laat haar met rust! Die vrouw is naar mijn idee niet helemaal in orde. “Ik ben psychologe … met een diploma”, schreeuwde ze onlangs in de microfoon van Radio Israël. Gewoon vermaak voor het volk.
Een spotprent in Haaretz liet Benjamin Netanjahoe door een spionnetje in de deur van zijn woning kijken naar twee politieagenten die dikke dossiers onder hun arm hadden. “Voor wie komen ze?”, vroeg Sarah zich in de spotprent af. Ja, ze hadden ook voor Benjamin kunnen komen, die volgens sterke geruchten betrokken zou zijn bij een grote zwendel rond de aankoop van Duitse onderzeeërs. Die zaak kan hem de politieke kop kosten! Dat is andere kost dan de verduisteringspraktijken van Sarah.
Eens was Israël een idealistische samenleving. In zekere zin het Joodse antwoord op de Sjoa. David Ben-Goerion, Golda Meir, Menachem Begin en Jitschak Shamir, de leiders van de pioniersgeneratie, waren zuiver op de graad en dienden hun land en niet hun buidel! Israël is na 1967 van een idealistische zionistische samenleving tot een materialistische maatschappij geworden. Geld is de maat der dingen!
Oud-premier Ehoed Olmert, die beweerde voor het vredesplan met de Palestijnen te zijn, ging wegens een grootschalig corruptieschandaal enkele jaren de bak in. Wie de moeite neemt de Israëlische media te volgen, kan weten dat het ene schandaal het andere opvolgt. Een demoraliserend proces zou je zeggen. Welnee … zo langzamerhand de gewoonste zaak ter wereld hier.
Het altijd vastlopende ‘vredesproces’ met de Palestijnen heeft weer wat zuurstof gekregen. Jared Kushner, de schoonzoon van Donald Trump, is opnieuw in het Midden-Oosten om de touwtjes aan elkaar te knopen. Want schoonpapa in het Witte Huis heeft tijdens zijn verkiezingscampagne beloofd met een vredesplan te zullen komen.
Toegegeven, met Noord-Korea, met die Kim daar, heeft hij echt vooruitgang geboekt. Misschien ligt er zelfs een Nobel-prijs in het verschiet. Als het dan óók zou lukken Israël en de Palestijnen weer op het vredespad te krijgen, zou dat inderdaad gewicht geven aan degenen die Trump het allerbeste wensen.
De Palestijnse president Mahmoed Abbas heeft zich in zijn emotionele woede verstopt wegens het besluit van Trump de Amerikaanse ambassade van Tel Aviv naar Jeruzalem te verplaatsen. Hij wil niets weten van Kushner en Greenblatt. Voor Abbas is het: no deal.
Kan hij dat volhouden? Kushner heeft in een vraaggesprek met de in Oost-Jeruzalem verschijnende krant Al-Quds gedreigd het Amerikaanse vredesplan openbaar te maken, over de hoofden van Abbas en Netanjahoe heen. Palestijnen en Israëli’s kunnen dan in cafés en huiskamers, en natuurlijk ook via de media, uitmaken of het vredesplan (dictaat) van Trump de weg naar een echte Israëlisch-Palestijnse vrede vrijmaakt. Of is dit plan zo eenzijdig pro-Israëlisch dat het geen schijn van kans heeft door de Palestijnen te worden omarmd?
Voordat Israël en Palestina in vrede en rede coëxisteren zal er nog veel water door de Jordaan vloeien, denk ik.
