Ik verwacht dat bij het lezen van deze column de mini-oorlog tussen Israël en Hamas achter ons ligt. En zoals bij vorige gevechtsrondes het geval was, zal er geen overwinnaar zijn, maar vallen er wel doden en gewonden te betreuren aan beide kanten.

Omdat de strijd vandaag, 13 november, nog doorgaat, lijkt het me niet verstandig cijfers te geven, behalve dan dat een Israëlische militaire woordvoerder heeft gezegd dat Hamas twintigduizend rakketten in haar magazijnen heeft. Raketten die veertig kilometer kunnen afleggen, waardoor steden als Beersjeva en Asjkelon binnen het bereik van deze organisatie liggen. Honderdduizenden Israëli’s brengen de tijd door in schuilkelders en veiligheidskamers. En als ze daar niet zijn, rennen ze bij alarm naar deze betrekkelijk veilige schuilplaatsen. Scholen en kleuterscholen zijn gesloten.

Vanuit de opgejaagde bevolking neemt de druk op de regering toe om voor eens en altijd een einde te maken aan de Hamasterreur uit de dichtbevolkte Gazastrook.

“Het sterkste leger ter wereld”, zoals een militaire woordvoerder Tsahal omschreef, kan de oorlog tegen Hamas en de Islamitische Jihad niet winner tenzij het leger de Gazastrook verovert en bezet houdt. Een optie die premier Benjamin Netanjahoe verwerpt.

Het Israëlische leger beperkt zich tot luchtaanvallen en bombardementen vanuit zee op strategische doelen. De aangerichte schade is groot en het dodental loopt op, maar Hamas kent de Israëlische beperkingen.

De nieuwe ronde oorlogshandelingen tussen Israël en Hamas is op een buitengewoon ongelukkig moment gekomen. Het zag er naar uit dat Israël en Hamas de weg naar ontspanning waren ingeslagen. Qatar, het schatrijke oliestaatje, bleek bereid te zijn de aanleg van een haven voor Gaza te financieren en ook geld te investeren om de zeer zwakke economie in Gaza aan te zwengelen.

Netanjahoe had daar overeenstemming over bereikt met de sjeik van Qatar en via hem met Hamas. Het zag er dus even hoopvol uit. Ik denk dat deze hoop na beëindiging van de vijandelijkheden weer zal opleven, omdat het ook een strategisch Israëlisch doel is en moet zijn om de in diepe armoede verzonken 1.8 miljoen inwoners van Gaza op de been te helpen. Armoede en uitzichtloosheid zijn de ‘geheime’ wapens van Hamas.

Ook in Israël worden in de media en de politiek vraagtekens geplaatst achter de wijsheid een elite eenheid een geheime operatie te laten uitvoeren in Gaza, eind vorige week. Deze actie had geruisloos moeten verlopen. Een militaire eenheid van Hamas ontdekte de Israëlische infiltranten. Tijdens een nachtelijk vuurgevecht werden twee kopstukken van Hamas gedood. Israël verloor tijdens een luitenant-kolonel, de ondercommandant van een zeer geheime militaire eenheid, waarschijnlijk de Mossad.

Ik verneem tijdens het schrijven van deze column dat er door Egyptische diplomatie hard wordt gewerkt aan een bestand.

Dat is een klassiek patroon in de relatie tussen Israël en Hamas, nu en voor de volgende gevechtsronde.

Israël kan niet winnen en Hamas ook niet. Deze in oorlogshandelingen geboren Siamese tweeling kan slechts gedijen bij rust en welvaart.