President Shimon Peres kon zich even niet beheersen. Ik geloof niet dat hij zelf op zeer hoge leeftijd in de Eeuwige is gaan geloven. Maar in de loop van zijn lange loopbaan heeft hij toch meer respect gekregen voor de Joodse tradities, de sjabbat bijvoorbeeld. Hij moet heel kwaad zijn geweest toen hij merkte dat de gaskraan uit het in ontwikkeling gebrachte gasveld Tamar, voor de kust van Israël, op zaterdag geopend werd. Waarom op sjabbat? Hadden de van de hoge torens blazende investeerders niet op het uitgaan van de sjabbat kunnen wachten alvorens dit verheugende nieuws wereldkundig te maken via Radio Israël en andere technologische media? Nee, dat konden en wilden ze niet. De investeerders wilden feest vieren en het volk van Israël laten meedelen in de gasvreugde.
Eindelijk is Israël een energiemogendheid. Het eerste in ontwikkeling gebrachte gasveld, Tamar, zo'n vijftig kilometer buiten de kust in het warme water van de Middellandse Zee, kan het Joodse land tegen de dertig jaar van gas voorzien. Er zijn nog andere, grotere velden in de nabijheid van Cyprus, die nog grotere hoeveelheden gas diep onder de zee herbergen. Israël is dus hard op weg energie-onafhankelijk te worden. Uiteindelijk zullen die gasschatten ook verlichting van het huishoudboekje opleveren. Elektriciteit en benzine zullen goedkoper worden. Op den duur. En ook voor de schatkist is het ‘gaswonder’ een wonder. De hoeveelheden gas zijn zo groot dat gedacht wordt aan export naar Turkije en zelfs via een pijplijn naar West-Europa. Halaloeja!
Het Israëlische gas betekent ook dat Israël niet meer afhankelijk is van de vaak gesaboteerde gaspijpleiding uit Egypte. Ik vermoed dat de Arabische heersers met scheve ogen kijken naar de immense Israëlische gasvoorraden. Aangezien ook de Verenigde Staten in hoog tempo in het eigen gas voorzien, verliezen de Arabische oliepotentaten hun greep op de Amerikaanse politiek. Ook Israël kan niet meer worden gechanteerd. Echt een nieuwe energiewereld. Natuurlijk zijn er boze krachten die zullen proberen de infrastructuur van de gaswinning te vernietigen. Dus is er een nieuwe taak voor de Israëlische marine weggelegd. Niet langer moet alleen de kustlijn worden verdedigd, maar nu ook de gasboortorens in zee.
Ik geloof dat president Peres al over zijn geloofswoede heen is. Want hij heeft toen de sjabbat uitging de investeerders geluk gewenst met het fantastische succes Israël op de energiekaart van de wereld te plaatsen. Uiteraard gaan de investeerders, die drie miljard dollar op tafel legden om het gas te zoeken en te exploiteren, er met de winst vandoor. Maar ook de Staat krijgt, als ik het goed heb begrepen, uiteindelijk de helft van de inkomsten. Dat geeft de burger moed in een land dat in staat van oorlog is, armoede kent en toch volgens een recent rapport van de OESO een van de gelukkigste landen in de westerse wereld is. Weer een bewijs van het eeuwenoude onverwoestbare Joodse optimisme.
