Corruptie en corrumperende bezetting is een gevaarlijke mix voor een gezonde, eerlijke democratie. De waarheid zoals ik die heb leren kennen in de lange jaren van mijn correspondentschap moet gezegd en geschreven worden. Lang voordat er sprake was van bezetting van de Westelijke Oever van de Jordaan ontsnapte Israël niet aan corruptie. De MAPAI van David Ben Goerion ging niet met schone handen door het leven. De monopoliepositie van deze socialistische partij werkte op allerlei niveaus corruptie in de hand. Hoge leden van de partij kregen onder gunstige voorwaarden appartementen en andere gunsten. Een vriend vertelde me dat zijn hooggeplaatste papa voor hem voor de symbolische som van één lira een appartement in Tel Aviv kocht, waar zijn weduwe nog woont. Ik was nog maar net in Israël toen het land werd opgeschrikt door de zelfmoord van minister Offer van bouwnijverheid. Justitie zat achter hem aan. Een ander lid van een kibboets die een hoge positie in de bankwereld bereikte, ging voor corruptie-aantijgingen op de vlucht. Dat was meneer Yadlin.
Weet u nog waarom premier Jitschak Rabin indertijd aftrad? Het is bijna niet te geloven waarom deze op de graad zuivere man het loodje legde. Dan Margalit, toen een journalist van Ha’aretz, vond uit dat Lea Rabin in strijd net de regels een dollarrekening in Washington had. Er stond niet veel op deze rekening ten tijde van Rabins ambassadeurschap in de Amerikaanse hoofdstad. Maar toch veel te veel voor Rabin. Hij wilde en kon niet met die schande leven. Helaas heeft zijn voorbeeld geen navolging gevonden. De lijst is te lang om die Israëlische politici aan te wijzen die sedertdien in aanraking zijn gekomen met justitie en enkele tijd, soms jaren, achter slot en grendel verdwenen. Een paar voorbeelden en namen: De'ri, de leider van de religieuze Shas-partij, werd wegens corruptie tot enkele jaren gevangenisstraf veroordeeld, Benjamin Netanjahoe ontsnapte ternauwernood aan een veroordeling en hetzelfde geldt voor de huidige minister van buitenlandse zaken Lieberman. Ehud Olmert niet. Wegens het aannemen van steekpenningen is deze meestermanipulator door de rechtbank met anderen wegens het aannemen van steekpenningen in staat van beschuldiging gesteld. Deze oud-premier die bijna tot een vredesakkoord met de Palestijnen kwam, raakte verstrikt in de Holyland-affaire, de bouw van een gigantisch appartementencomplex in Jeruzalem. De steekpenningen waren zoet. De dure sigaren lekkerder. Olmert is een product van overmoed, welvaart en kortzichtigheid. Een handige snuiter die met charme de elite om zijn vingers wond.
Dat was zijn verdedigingslinie waar bijna niet door te komen was. Ik geef de Israëlische politie en justitie een dikke pluim. Ze staan in de bres voor de waarden van de Israëlische democratie. Soms glijden ze over de elite uit. Dit keer niet. Olmert is verraden. Misschien wel door diegenen in de elite die hem ten val wilden brengen voordat hij een deal met de Palestijnen kon sluiten. Wilde Olmert dat echt of was dat ook een weg om justitie te misleiden? Groot geld, politiek en de media leven in Israël in een onaanvaardbare symbiose die corruptie in de hand werkt. Het in staat van beschuldiging stellen van Olmert is het topje van de ijsberg. En dan kom ik tot mijn harde conclusie: de bezetting, de onteigening van Palestijns land ... je kunt het ook diefstal noemen ... ondermijnt de fundamenten van de Israëlische democratie. Justitie kan Israël hier en daar zuiveren. Het einde van de bezetting, dat wil zeggen de stichting van een Palestijnse staat naast Israël, en daarvan afgeleid de eerbiediging van de mensenrechten, is een absolute voorwaarde om Israël kosjer te maken.
Binnenkort vieren we de uittocht uit Egypte. Hopelijk slaagt de Amerikaanse minister van buitenlandse zaken John Kerry er alsnog in voor het welzijn van Israël en het Joodse volk, Israël op eervolle wijze uit de grootste delen van Judea en Samaria te leiden. Olmert struikelde over hoogmoed. Laat Messiaanse kortzichtigheid, als een corrupte vorm van het zionisme, het hoge doel van vrede niet in de weg staan.
