Ik neem aan dat Merav Michaeli voor de meeste lezers van mijn columns een onbekende is.

Ik stel deze vrouw graag aan u voor: zij is de nieuwe hoop van de partij Arbeid bij de aanstaande algemene verkiezingen op 23 maart. Voor de Israëli’s is zij geen onbekende. Voordat ze in 2019 voor de Arbeid zitting nam in de Knesset genoot zij bekendheid als radio en tv-commentator.

Mede afgaande op haar populariteit bij het brede publiek werd zij door de partij tot lijsttrekker gekozen om de partij uit het dal te trekken waarin deze was beland. Voor de 55-jarige Merav Michaeli is dat een historische opdracht. Ze is zich ervan bewust dat de Arbeiderspartij – Mapai – onder David Ben Goerion aan de wieg stond van de stichting van de staat Israël. Tot de Jom Kipoeroorlog in 1973 heeft deze socialistische partij de Israëlische politiek gedomineerd.

Merav Michaeli weet als geen ander dat de geschiedenis zich niet herhaalt en dat Mapai nooit meer de toon zal zetten in de Israëlische politiek.

Voor haar zijn de waarden waarvoor de Arbeid staat echter zó belangrijk dat ze die wil redden in de steeds materialistischere en nationalistischere samenleving. Dat is haar inzet bij deze verkiezingen. Opiniepeilingen geven aan dat zij het vertrouwen van kiezers die de partij hebben verlaten langzaam maar zeker herwint. In plaats van onder de kiesdrempel te duiken zou de partij kunnen rekenen op 6 of misschien zelfs 7 zetels van de 120 zetels tellende Knesset.

Dat de partij de afgelopen decennia zo is afgetakeld, schrijft ze toe aan de blunder dat er zitting werd genomen in rechtse regeringen. “Dat zal ik niet doen”, zei ze in een recent interview.

Het is haar natuurlijk niet ontgaan dat de nieuwe Amerikaanse president Joe Biden zich heeft uitgesproken voor een twee-statenoplossing, Israël naast Palestina. Merav Michaeli kan in het belang van Israël met deze opvatting van de Amerikaan door één deur. Ze is zich echter ook terdege bewust dat er in het politieke krachtenveld in Israël geen ruimte voor is. Het is volgens haar vrijwel ondoenlijk Israël van de bezetting te bevrijden.

Wat dan wel? Annexatie sluit zij niet uit, op voorwaarde dat Israël de Palestijnen volledige burgerrechten toekent. De Israëlische democratie is volgens haar een dode letter als annexatie de basisrechten van de Palestijnen ontkent.

Het is een bekend dilemma in Israël en ook daarbuiten.

Merav Michaeli is een moedige, begaafde voorvechtster van het behoud van de democratie als garantie voor de steun van de Joodse diaspora in de VS en elders voor de staat Israël.

Bij alle respect die ik voor haar heb, geloof ik dat zij de partij in de stembus wél kan laten groeien, maar geen invloed zal kunnen uitoefenen op de politiek in Jeruzalem.

Tenzij uit de stembus een coalitie rolt die zich tot doel stelt Netanjahoe ten val te brengen en de zetels van de Arbeid als coalitiepartner van betekenis kunnen zijn om dit doel te bereiken.

Op 23 maart weten we meer.