De rust is in Israël gelukkig weer teruggekeerd. Nou ja, rust, u begrijpt wat ik bedoel … Men is alweer druk bezig met de komende verkiezingen. En voor wie de zaken volgt: de Likoed heeft een ruk naar rechts gemaakt volgens sommigen. En ook aan de linkerkant is het onrustig door het terugtreden van Barak. Dan zijn er natuurlijk nog de gewone stenen des aanstoots – zoals de kloof in Israël tussen rijk en arm, seculier en orthodox, en tussen orthodoxen onderling. Net las ik alweer een artikel waarin een rabbijn opriep dat zijn ultra-orthodoxen de 1e oproep om naar de legerkeuring te komen, gewoon naast zich neer moeten leggen. De hele sfeer op de legerkeuringen zou niet in overeenstemming zijn met wat een ultra-orthodoxe Jesjiva-jongen gewend is (te veel vrouwen, keuring van intieme lichaamsdelen, enfin …).
Aan een jongen die liever een mannelijke arts wilde hebben dan een vrouwelijke, zou spottend gevraagd zijn ‘of ie soms homo was’. Lachen daar … Lees het hier verder als je Hebreeuws leest … En dan nog een kritisch artikel over orthodoxe vrouwen en het mikwe-bezoek. Niet alle vrouwen worden daar vrolijk van – smerig water, afbladderende muren (overigens blijken de ultra-orthodoxe chassidische mikwes qua entourage helemaal toppie … maar het beleid daar is te vroom voor veel vrouwen uit andere stromingen) en impertinente vragen van opdringerige mikwe-vrouwen, die overigens weer schandalig laag betaald worden, enfin kijk op Ynet.
In Nederland zijn we ook (bijna?) bij het oude, denk ik. Terwijl de vijandigheden alweer bijna voorbij waren en het al vorige week dinsdag duidelijk werd dat er een bestand zou komen (de bomaanslag nét voordat het officieel werd is een bekende tactiek om nog even snel wat slachtoffers te maken die toch niet vergolden worden …), werd er woensdag een solidariteitsavond belegd in het JCC. Goed bezocht, dat wel (even niet letten op de jongen die zich meent te moeten hullen in een Israëlische vlag), maar qua sprekers … tja.
Als ik moet kiezen tussen Kees van der Staaij (SGP) en Leon de Winter, dan weet ik het nog niet. Dat aparte gevoel voor ‘humor’ van de Winter hè, daar moet je van houden zal ik maar zeggen. En de SGP is nou ook niet ons thuisland, denk ik dan … Het NIK-bericht zegt het mooi eufemistisch: Veel indruk maakte de uitvoerige toespraak van schrijver/publicist/columnist Léon de Winter.
En verder? Ach, als u zich afvraagt waarom die orthodoxe Joden altijd heen-en-weer wiebelen tijdens het lernen, het bidden, of gewoon als je tegen ze praat, dan is hier nu het wetenschappelijke antwoord. En goed nieuws voor de bierdrinkers: bier is nét zo gezond voor je als wijn – in kleine hoeveelheden natuurlijk. En opnieuw blijkt de keuken viezer dan het toilet – laat die keukenspons dus maar even liggen … En als u klaagt waarom u zo hard moet werken, dan is hier het wetenschappelijke antwoord.
Ondertussen voltrekt zich op 29 november 2012 een ironische gebeurtenis. In 1947 werd op 29 november middels een VN-resolutie besloten tot een deling van Palestina in twee gedeeltes – een Joods en een Arabisch – en vandaag word er gestemd over een upgrade voor de Palestijnen tot een waarnemerstatus (alleen het Vaticaan heeft die, geloof ik). Hoewel onduidelijk is wat nu precies de gevolgen zijn, lijkt me het buitenspel zetten van de andere partij – Israël – geen goede zaak op de lange termijn. Of misschien heeft men zich te snel buitenspel laten zetten?
Wat me weer bij de parasja van de week brengt. In de parasja Wajislach ontmoet Jakob zijn broer Esau weer na ruim 20 jaar. De laatste keer dat ze elkaar zagen was het allemaal niet fijn … Jakob had zich als Esau voorgedaan en de zegen gepakt, en Esau dreigde hierop hem te vermoorden. Typisch een geval voor Hoe overleef ik mijn familie? Nu, 20 jaar later vindt er een ontmoeting plaats: Jakob stuurt gezanten (of waren het toch engelen?) naar zijn broer en voegt daar later cadeaus aan toe. En Esau lijkt eerst nog dreigend met 400 medestanders hem tegemoet te komen. Maar het lijkt allemaal toch anders af te lopen dan je zou denken: een soort van verzoening tussen de broers ontluikt (volgens anderen misschien geen verzoening maar meer een soort wapenstilstand …). Zou dit ook nu in het Midden-Oosten nog zo werken? Enfin, u en ik gaan de problemen daar echt niet oplossen, maar hoop doet leven …
