U heeft inmiddels al een flinke baard, na 30 dagen ongeschoren door het leven te zijn gegaan. Want de Omertijd is een tijd van treur en daarom scheren we ons niet. Maar ook zal je niet snel op een huwelijk uitgenodigd zijn de afgelopen weken, omdat de gewoonte nu eenmaal is dat men niet huwt tijdens de Omertijd. En naar een concert of leuke muziekopvoering mag je ook al niet gaan. Nog sterker: je zou niet eens mogen luisteren naar een CD met je geliefde muziek. Of de radio in de auto. Allemaal vanwege de treur om de 24.000 leerlingen van Rabbi Akiva die tussen Pesach en Sjawoe’ot gestorven zouden zijn. Maar nog even geduld: aanstaande zondag is het Lag be’Omer en dan is de treur voor veel mensen voorbij, en kan de stereo weer hard aan en je scheerapparaat weer uit het vet.
Zoals met alles liggen de zaken genuanceerder. Neem nu dat verbod om naar muziek te luisteren – dat staat niet eens in de Sjoelchan Aroech! De hele basis hiervoor is een commentaar van de Magen Awraham (r. Awraham Gombiner, 17e eeuw Polen, OH 551:10) dat tot minhag, tot gewoonte, is geworden. Wie dieper gaat graven ziet dat Gombiner het helemaal niet heeft over de Omertijd, maar over de drie zomerse treurweken die in het teken staan van de verwoesting van de Tempel. Bovendien heeft hij het ook niet over muziek maken, maar over dansen. En tot slot drukt hij zich daar voorzichtig uit, en schrijft ‘het lijkt mij verboden’. Maar ach, wat doen al die details ertoe … Als je meer wilt weten, lees dan deze informatieve les hierover in het Engels op de site van Din Online die echter ook aan bovenstaande nuanceringen grotendeels voorbij gaat. Merkwaardig genoeg houdt men zich minder bezig met de reden die in de Talmoed wordt gegeven voor deze mysterieuze sterfte: men ging niet respectvol met elkaar om, en daarom stierven deze leerlingen van de eminente rabbi Akiva …
Iets anders: vorige week schreef ik over de verontrustende incidenten in Israël rond moskeeën en kerken. Eén en ander speelt zich niet in een vacuüm af, denk ik, na het lezen van het volgende: over zo'n twee weken doet de Paus het Heilige Land aan. Toevallig - of niet? - was er een zitting in de Knesset deze week, waarin besproken werd dat men meer aandacht wilde besteden aan het christendom in het Israëlische onderwijs. Dit als tribuut aan Paus Johannes de 23e, wiens 50e sterfdag dit jaar herdacht wordt, en die als gezant van het Vaticaan in Turkije duizenden Joden in de oorlog het leven redde. De leerlingen moeten worden blootgesteld aan ‘niet enkel de schaduwen, maar ook de lichtpunten in de relatie van de Christelijke wereld met de Joden’.
Tja, daar werd rabbijn Jakov Ariël van Ramat Gan niet vrolijk van, lees ik op Failed Messiah en in een artikel van Neria Rosenberg in het sjabbatblad Jisraeli van deze week (Parsjat Bechoekotai, nr. 648). De rabbijn zegt naar aanleiding van dit initiatief dat het christendom nog steeds het volk Israël wil vervangen, en haar aard niet heeft veranderd:
Tja, je zult toch het gesprek moeten aangaan, ondanks je angsten, en dit is geen goed begin, denk ik, en doet geen recht aan de inspanningen van Christelijke zijde. Maar ja, deze rabbijn wordt ook niet vrolijk van het verhuren van woningen aan lesbische koppels, lees ik in de Yediot.
Dan is er nog een orthodoxe cadet die uit de officiersopleiding is gezet. De aanleiding daartoe zou zijn weigering zijn geweest om een lezing van een mede-cadet aan te horen die een messiaanse Jood is (eerder weigerden sommige orthodoxe soldaten om te participeren in ceremonies waarin vrouwen zingen en zo …) Enfin, daar is weer een heel gedoe over geweest. Volgens het leger waren er andere redenen om hem de opleiding te laten staken (hij zou onder andere te brutaal zijn mening hebben gegeven).
Sommige orthodoxen hebben een lage tolerantie tegenover andermans religieuze ideeën, en al helemaal als dat in hun beleving van boven wordt opgelegd. Enfin, lees er het een en ander over in dit toch wat pro-messiaanse-Jodenverslag op Israel Today.
Gelukkig echter richt men zijn negativiteit niet alleen op niet-Joodse doelen: deze week werd ook bij een Conservative sjoel in Jeruzalem een hakenkruis-in-Magen-David aangebracht op een uithangbord (eigenlijk: een buitenzet-bord) met info over de diensten en de gemeente. Lees maar in het Engelse artikel van de Yediot.
Maar ook goed nieuws: de tweede griepepidemie van het jaar is voorbij!
Wist u niet, maar toch … Of misschien wist u het wel, maar bent u het vergeten omdat u iets te veel heeft geverfd of gelijmd, of misschien pannen ontvet?
Sjabbat sjalom!
