Ik hoop dat de barbecue voor Lag B’Omer bij u thuis voorspoedig is verlopen. Misschien heeft u nog even aan de ruim tweehonderdduizend mensen gedacht die in Israël op bedevaart gingen (een andere naam heb ik niet) naar Meron, naar het graf van rabbi Sjimon bar Jochai en daarvoor hitte, dorst, enorme files en mensenmassa’s trotseerden. En natuurlijk de vele kampvuren die door heel Israël heen werden aangestoken – de meeste bosbranden zijn inmiddels wel weer gedoofd …
Afgelopen sjabbat was het ook de laatste keer dat we het gebed voor het Koninklijk Huis in de synagoge uitspraken met de naam van onze vorstin Beatrix er in. Gedurende bijna 33 jaar, sinds 1980, werd dit zo gedaan (is er eigenlijk een andere geloofsgemeenschap in Nederland die elke week tijdens de gebedsdienst een gebed zegt voor het Koninklijk Huis?) In de Portugese Snoge werd zondagavond zelfs een speciale Oranjedienst gehouden voor de inhuldiging van Koning Willem-Alexander (zoals dat ook werd gedaan voor Koningin Wilhelmina op 31 augustus 1898), compleet met oranje kaarsen en kleden.
Nu dus aanstaande sjabbat een nieuwe tekst - een hele klus als we het NIK mogen geloven:
Enfin, Ruben Vis schreef nog een informatief artikel over de achtergronden en oorsprong van het gebed Hanoteen Tesjoe’a – het gebed voor het Koninklijk Huis.
Alle goede inspanningen ten spijt waren er ook wolkjes voor de Joodse gemeenschap, zo lees ik. Want het afscheidsfeest van prinses Beatrix wordt op Jom Kippoer gehouden! Dat zou allemaal heel gevoelig liggen (hoewel ik me wel afvraag of het strikt gezien halachisch verboden is om op Jom Kippoer naar dat afscheid te gaan).
Vandaar dat het Nationaal Comité Inhuldiging in gesprek wil gaan met de Joodse gemeenschap over de datum van het afscheidsfeest van prinses Beatrix. Best een klus om met ca. 55.000 mensen in gesprek te gaan, denk ik dan weer van mijn kant… Tja, boze Joden doen het altijd goed in de media. Gelukkig laat Ippor-rabbijn Jacobs weten dat hij helemaal niet boos is:
U ziet het, Een Ander Joods Republikeins Geluid (EAJRG) houdt zich voorlopig nog rustig …
En ja, ook Hans Vuijsje van JMW is met 4 mei in het zicht boos over de manier waarop we in Nederland herdenken – het algemene karakter van deze herdenking die kwetsend is. Boos voor de gehele Joodse gemeenschap – dat dan weer wel - in de Volkskrant.
Koninginnedag zelf was prima, een beetje fris alleen. Omdat onze kinderen graag allerlei baksels wilden verkopen togen we naar het Gelderlandplein in Buitenveldert waar de hele kille ook al aanwezig was. Tja, dan kan je net zo goed in sjoel afspreken… Fanatieke familieleden van me waren ons reeds voorgegaan en al om 6 uur ’s ochtends naar het plein getogen ‘om een goede plek’ te vinden.
Het heeft altijd wel iets vervreemdends om allerlei personen die je goed kent uit de kille, opeens actief te zien als een soort marskramers. In het gewone leven allen geslaagde lieden, komt één keer per jaar de fanatieke koopmansgeest naar boven en staan ze ‘5 voor 1 euro’ te brullen. Chabad had zelfs een klein tafeltje opgezet waar men tefillien kon leggen en geld in een tsedakabus kon gooien. Een en ander werd nog opgefleurd met flyer-materiaal voor een lang en gezond spiritueel leven. Ameen!
Na twintig minuten op het plein vroeg ik me wanhopig af hoe ik de komende uren moest slijten. Mijn vrouw was inmiddels niet meer uit haar stoeltje te krijgen; ze had het koud en was moe en vond het goed zo. Zoals gewoonlijk had ik leesvoer bij me, maar hoe kun je nu rustig lezen op zo’n vrijmarkt? Een nabijgelegen café bood uitkomst. Daar kon ik voor de vorstelijke prijs van 3,50 euro een kopje koffie drinken, rustig lezen, en af-en-toe een blik werpen op het TV-scherm dat binnen was opgezet. Maar ook lezen gaat na een tijdje vervelen – bovendien vroeg ik me af waar mijn kinderen gebleven waren.
Het laatst had ik ze een klein uur geleden gezien, toen ze verwoede pogingen deden om een bekende hun zelfgebakken muffins aan te smeren. Met zijn drieën hadden ze hem klemgezet in de hoek, en de persoon in kwestie kon weinig anders doen dan een muffin kopen voor 50 eurocent. Ik besloot terug te lopen naar mijn vrouw en poolshoogte te nemen, me onderweg verbazend over de grote hoeveelheden troep en nutteloze sjmattes die door de mensen als waren zij goud werden verhandeld.
Mijn vrouw wist het ook niet precies; de kinderen moesten ergens daar zijn, zei ze terwijl ze vermoeid naar de mensenmassa wees. Dan maar gezellig met zijn tweeën een rondje lopen om het Gelderlandplein heen – dat doe je per slot van rekening ook niet elke dag. De hoeveelheid bekenden die we onderweg tegenkwamen, was nog groter dan we konden vermoeden. En ondanks het rare petje dat ik op had – een cadeautje van mijn vrouw – werd ik toch meteen door iedereen herkend.
Na een paar uur hadden we het wel gezien – we gingen naar huis om daar de inhuldiging en kroning te zien. Gezellig met popcorn. Toen Willem-Alexander zijn toespraak wilde beginnen, zei één dochter al meteen dat hij nu ging zeggen ‘dat hij ermee gaat stoppen als koning’. En hij was nebbisj nog niet eens begonnen …
Mijn vrouw meende daarna nog een bekende filmster te herkennen in één van de aanwezigen in de Nieuwe Kerk. Niet geheel overtuigd mompelde ik dat het geen filmster was, maar iets anders. “Wie dan?” vroeg ze net iets té triomfantelijk. Internet bracht uitkomst – “Schat,” zei ik met enig leedvermaak, “volgens mij was dit Kofi Annan, de voormalig voorzitter van de VN.”
We tellen nog even door tot Sjawoe’ot. Alvast veel plezier met de dubbele parasja Behar-Bechoekotai en de bijbelse manier van het beheersen van de schuldencrisis … Hoewel u daarvoor eigenlijk bij de parallelle passages van het Sjmita-jaar in Dewariem / Deut. 15 moet zijn.
Sjabbat sjalom
