Tegenwoordig kan je overal voor stemmen, behalve voor de belangrijke zaken. Van wie het beste danst of zingt, tot wie de kandidaat is die weg moet in één of ander onbenullig spel. Big-Brother, De Bus, De Gouden Kooi – enfin u kent die onzin wel. Boekhandels geven een top-10 of top-20-lijst van goed verkopende boeken. En ook het songfestival gaat inmiddels aan dergelijke semi-democratie ten onder. Elke zichzelf respecterende krant heeft tegenwoordig een poll/stellling-van-de-dag/steming etc. Deze stond bijvoorbeeld in De Pers van woensdag:
Wat vond u van Balkenende?
• Een toffe peer.
• Slechtste premier ooit.
• Hoort thuis in rijtje Drees, Den Uyl en Lubbers.
• Ik ga ‘m ontzettend missen.
• We beseffen maar half hoe goed hij was.
• Heeft Nederland perfect door moeilijke periode geloodst.
• Ongeschikt als premier in moeilijke tijden.
Marktwerking ten top. Niks mis mee, toch? Nou, toch wel. Al die marktwerking en privatisering heeft vaak weinig tot niets opgeleverd – kijk maar eens naar de prijzen voor openbaar vervoer, gas, water, energie en de zorgpremie. Hoogervorst wist het destijds zeker: de kosten zouden gelijk blijven als in het ‘oude’ ziekenfonds. Voor cultuur is marktwerking vaak funest. De gemiddelde boekhandel heeft allemaal dezelfde boeken in huis – waarom financieel risico lopen door wat exentriekere titels in te slaan die een ander geluid laten horen dan dat van mediasucces en het grote geld? Zelfs AH verkoopt tegenwoordig boeken. De idee dat door marktwerking alleen de goeden overblijven is tè optimistisch – of u moet The Secret, de DaVinci Code, Heleen van Royen en Saskia van Noort allemaal topboeken en mega-auteurs vinden die ook over 100 jaar nog gelezen worden. Kortom, een linkse hobby - die cultuur!
Afgelopen week vierden we onze trouwdag. Tegenwoordig doen we dat – gezien het grote percentage van scheidingen om ons heen – op haast rituele wijze. Zo vanzelfsprekend is getrouwd zijn al helemaal niet meer. Mijn goede vriend raadde ons een hotel in Oud-Zuid aan – zou een gezellige plek zijn om wat te drinken en te kletsen. En inderdaad was het een leuke locatie. Maar achteraf toch minder exclusief dan we dachten: iedereen kende het zo’n beetje, behalve wij! Aan het tafeltje tegenover ons zaten dan ook maar 4 mensen die ons vaag bekend voorkwamen. Met twee ervan had ik op school gezeten, en twee anderen bleek mijn vrouw via haar werk te kennen. Door af-en-toe Hebreeuws te praten konden we toch nog een beetje roddelen, hoewel ik één van hen ervan verdacht Hebreeuws te kunnen verstaan. Enfin, dat merken we wel. Conclusie: we zijn kuddedieren die allemaal bijzonder proberen te zijn.
Toch zijn afwijkende meningen en geluiden belangrijk. Maar dan moeten die wel gehoord kunnen worden. Marktwerking is daar niet altijd een hulp bij. Overheidssubsidie overigens ook niet. Dat verschillende stemmen belangrijk zijn, lijkt ook de boodschap in het verhaal over de Toren van Babel. Een wereld waar iedereen dezelfde taal spreekt lijkt eendrachtig, maar kan ook verstikkend zijn en alles wat afwijkt wegbuldozeren. Dergelijke eendracht kan kleine groepen ‘afwijkenden’ marginaliseren en delegitimiseren. Volgens een Midrasj ging het er inderdaad eendrachtig maar onmenswaardig aan toe: wanneer een mens naar beneden viel van de steigers, dan viel dat niemand op en men werkte gewoon verder. Viel er echter een steen naar beneden, dan was men wel bedroefd: wat zonde, wanneer zal deze steen door een andere steen vervangen worden? Een wereld waarin materie belangrijker is dan mensen – klinkt bekend?
Verder was de opperrabbijn van Israël in Nederland, ja hij was zelfs in ‘ons’ Amstelveen waar hij een voordracht hield. Overigens was het bericht op de NIK-site hierover wel lollig. Als kop droeg die namelijk: “Opperrabbijn van Israel doorkruiste Nederland”. Dit was een grappige titel omdat je even later leest: De Israëlische opperrabbijn was in Nederland op uitnodiging van Christenen voor Israel ... Zo krijgt dat ‘doorkruisen’ wel een grappige wending ... Ik was niet aanwezig bij die toespraak omdat ik andere verplichtingen had in mijn eigen sjoel. Daar werd namelijk de man die gedurende 25 jaar lang voorzitter is van de sjoelcommissie, geridderd door de burgemeester van Amstelveen, Jan van Zanen (mag je eigenlijk wel op sjabbes geridderd worden?) Een alleraardigste man die van Zanen – ik had hem al eens eerder ontmoet bij het ‘voorleesontbijt’ van één van onze jongere dochters. Daar had hij namelijk op humoristische wijze voorgelezen in de bibliotheek van Amstelveen, waarna een eenvoudig ontbijt volgde voor de kinderen. Een leuk initiatief om 4-jarigen zich thuis te laten voelen in een bibliotheek.
Teveel lezen en informatie is overigens niet goed. Volgens sommigen leidt dat tot cynisme, volgens mij tot hypochondrie. Wat dacht u van dit bericht dat deze week in de media rondzoemde:
Fabrikanten voegen een ingrediënt aan tandpasta toe dat mogelijk schadelijk is voor de gezondheid. Het gaat om de antibacteriële stof triclosan, die bacteriën resistent maakt voor antibiotica. Daarvoor waarschuwt de Europese Commissie voor de bescherming van de consument.
De commissie dringt aan op meer onderzoek naar de veiligheid van de stof. De Amerikaanse voedsel en geneesmiddelenautoriteit maakt zich niet alleen zorgen over de bacteriële resistentie van triclosan, maar ook over de mogelijke hormoonverstorende werking van de stof.
Triclosan bestaat al zo’n 50 jaar en werd aanvankelijk gebruikt als antibacteriële zeep voor chirurgen. Fabrikanten voegen de stof toe aan tandpasta omdat het tandplak en tandvleesontstekingen kan voorkomen. Het wordt ook gebruikt in handzeep en cosmetica. En wel op zo’n grote schaal dat sporen van triclosan zijn aangetroffen in de urine van 75% van de Amerikanen.
Triclosan blijkt echter voor genmutaties in bacteriën te kunnen zorgen. Hierdoor maken de bacteriën een proteïne vrij die bescherming biedt tegen andere bacteriën. Antibiotica en andere levensreddende middelen zouden dan niet meer werken.
Triclosan zit onder meer in Colgate, Aquafresh, Sensodyne en Corsodyl. De fabrikant van de laatste 3 merken, GlaxoSmithKline, heeft aangegeven uit voorzorg te stoppen met het gebruik van triclosan in zijn producten. Volgens Colgate-Palmolive zijn de voordelen van triclosan in tandpasta groter dan de gevaren voor de gezondheid.
Bron: Daily Mail
Nieuws? Welnee! Met een beetje googlen ontdekt u dat al in 2000 ene Stuart B. Levy voor het gevaar van o.a. triclosan waarschuwde – lees hier.
Gelukkig was er ook goed nieuws: de joggingbroek mag weer!
Zie artikel in het AD.
Met enige trots mag ik stellen dat ik hierin al jaren een trendsetter ben en tot de avant-garde behoor. Om rekening te houden met de zwaardere meningen (chumra) breng ik altijd minimaal het weekend en één werkdag in een joggingbroek door ...
