Terwijl in het noorden van Israël de cirkel van geweld weer een volgende ronde ingaat, is men in Nederland druk bezig om de boel bij elkaar te houden. En niet helemaal zonder succes denk ik. De reacties van Moslims in Nederland lijken gematigder dan tien jaar geleden, en ook de anti-Moslim-uitingen blijven gelukkig beperkt. Wel was het enigszins curieus om in een column van Ruben Vis in The Post Online (‘Waarom voelen Joden zich ontheemd in hun eigen Mokum?’), waarin hij zijn bezorgdheid uitspreekt over vooroordelen tegen Joden in Nederland, de volgende zinsnede aan te treffen:
Tja, wat zouden wij zeggen als we ‘heel gebruikelijk’ de samenleving ingedeeld zien in Joden en niet-Joden? Dit lijkt me niet de juiste toon om een probleem van vooroordelen en discriminatie mee aan te pakken …
En dan was er natuurlijk de herdenking van de bevrijding van Auschwitz, dit jaar 70 jaar geleden, die in Amsterdam erg in het teken stond van de actualiteit. Misschien begrijpelijk, maar niet de goede insteek, vind ik. Nederlanders kunnen misschien nog meer doen om in het reine te komen met hun eigen oorlogsverleden – getuige een onfris artikel waarin nog even herinnerd werd aan de winst van 2,5 miljoen euro die de NS maakte op de jodentransporten naar Westerbork. Keurig gefactureerd dat weer wel.
Op TV keek ik nog heel even naar een live-uitzending vanuit het voormalige vernietigingskamp. Ik werd vooral getroffen door de toespraak van de directeur van het herdenkingsmuseum van Auschwitz – dr. Piotr M.A. Cywi?ski – die een sober, ingetogen verhaal hield. Zonder al die grote woorden, zonder franje, maar vooral met respect. Zonder dat ik expliciete verwijzingen naar de actualiteit kon horen – of ik heb niet goed geluisterd / gelezen. Maar wel vanuit het bewustzijn dat het altijd weer zou kunnen gebeuren. Natuurlijk niet exact hetzelfde, maar in hoofdlijn. En inderdaad is er ook na 1945 nog zeer veel bloed gevloeid in allerlei verschillende landen op diverse continenten.
Tijdens het surfen kwam ik trouwens nog in het ongelooflijke verhaal terecht van sjoa-overlevende Eva Mozes, die in Auschwitz proefkonijn was van kampbeul Mengele. In een lange zoektocht naar de verwerking van deze gruwelen, kwam ze ertoe om de nazi’s hun misdaden te vergeven. En alsof dat nog niet genoeg was heeft ze recent een kleinzoon van een SS-er geadopteerd als kleinzoon. De nazaat van de SS-er had hier zelf om gevraagd, en diens verzoek werd dus ingewilligd. Haast niet te geloven, maar wel waar. Een zeer persoonlijke weg die voor vele anderen hoogstwaarschijnlijk niet navolgbaar is. Lees het zelf in de Engelstalige versie van de Yediot Acharonot.
Niet minder opmerkelijk overigens was een ander artikel in de Yediot waarin ultra-orthodoxe rabbijnen hun zorg uitspreken over de alija van Franse Joden naar Israël. De reden: door het hoge percentage gemengd gehuwden zijn veel van deze Franse Joden halachisch gezien niet-Joods. Die moeten dus een uitkom-procedure (gioer) doormaken, waar velen waarschijnlijk niet toe bereid zijn. Of de procedure wordt door instanties gedaan die niet voor iedereen acceptabel zijn. Dit zal dan weer leiden tot nieuwe problemen wanneer ze huwelijken aangaan met Joden in Israël. Bovendien bestaat de kans dat mensen die wél orthodox leefden in de Diaspora, eenmaal in Israël aangekomen kiezen voor een meer seculier leven. Enfin, het bekende verhaal: ez ist schwer zu sein a Jid … Of het wordt in ieder geval zwaar gemaakt door mede-Joden.
En tja, wat was er verder nog? De angst voor een Grexit misschien? Of een Brexit – zo heet dat toch – een mogelijk verlaten van de EU door Groot-Brittannië? Wie het weet mag het zeggen, of anders biedt een kristallen bol nog wel eens uitkomst. Maar dan wel van écht kristal.
Gelukkig was er ook goed nieuws: bloemkoolkwallen zijn veel minder willoos dan men dacht! Mooi toch. Ik verbaas me wel vaker over de totaal oninteressante weetjes die in rubrieken ‘wetenschap’ op internet te lezen zijn. Maar nu even serieus. Astrologie vind u uiteraard quatsch en echt iets voor Libelle of Margriet-lezers of anders Telegraaf-spellers. Toch is er iets eigenaardigs waargenomen. Er blijkt een correlatie te bestaan tussen de periode van zonneactiviteit waarin een persoon is geboren (hoge versus lage activiteit), en diens levensduur en vruchtbaarheid. Hebben de hemellichamen dan tóch invloed op ons? Zelf lijkt me dat niet onlogisch – alleen zal die invloed anders zijn en minder eenduidig en deterministisch dan men in de Middeleeuwen dacht. Het zou onlogisch zijn om te veronderstellen dat de maan wél de getijden veroorzaakt, maar verder geen enkele invloed op ons zou uitoefenen. Of die invloed significant is, is een tweede.
Tot slot zag ik vorige week nog rapper Appa bij Jinek op de bank. Een eigenaardig fenomeen deze rapper die felle uitspraken doet over Israël, zionisten, maar óók over de Talmoed. Ik meen dat hij hierover een tijdje geleden in Bureau Marokko zei: “… daar staan zaken in daar word je kotsmisselijk van.” En de zionisten zijn een stroming die de Talmoed volgt, volgens Appa. Kijk zelf even naar de uitzending van 2 oktober 2014 vanaf 7:55 uur. In ieder geval bekend van de verheffende slogan: 'Fuck de zionisten, fuck de Talmoed' Het rare is dat men hem dan ook niet aanspreekt op dit soort uitspraken. Zo van: Goh, staan er in jouw religieuze boeken geen dingen waar de honden geen brood van lusten? En hoe ga je daarmee om? En moet je gelovigen alles aanrekenen wat er in hun religieuze geschriften staat geschreven – van de stichting van het geloof tot 2015? Moet je iemand niet beoordelen naar diens eigen handelen? Misschien moet Appa eens een cursus Talmoed volgen. Gratis.
Tot slot, zie hoe fris Israël nog in 1984 was voordat de grote religieuze gekte toesloeg. Hier zingen mannen en vrouwen gewoon samen Joodse liedjes en geen keppeldrager die zich er aan stoort … en ook nog geen strenge kledingvoorschriften.
Sjabbat sjalom!
