Het is eigenlijk wel zeldzaam dat het momenteel in Israël slechter weer is dan in Nederland. Terwijl wij hier de afgelopen weken een relatief warme decembermaand achter de rug hebben en een milde eerste week van januari, is het in Israël noodweer. Lange regenbuien, windstoten en omvallende bomen (en dús geen elektriciteit). Overstromingen waren er al: in Modi’ien (het Almere van Israël) liep een winkelcentrum onder water, Chadera overstroomde (geen elektriciteit dus) en ook de snelweg rond Tel Aviv was een zwembad. Het water van het meer van Tiberias – de Kineret – steeg bijna 70 cm in één week. Om de feestvreugde wat te vergroten kwam daar de laatste dagen ook nog eens sneeuw bij in de hoger gelegen gebieden van Israël – Jeruzalem, Golan en Tsefat – maar ook in de Negev-woestijn viel sneeuw.

In Dimona sneeuwde het ook, en zoals dat in Israël gaat: bij het eerste sneeuwvlokje gaat iedereen voedsel hamsteren en gaan de scholen dicht. Jeruzalem is inmiddels onbereikbaar geworden omdat de snelwegen er naar toe afgesloten werden. Mijn schoonzus in Dimona meldde vanochtend dat – hoewel het pas 10 uur ’s ochtends was – ze al aan de derde maaltijd zaten. Tja, wat moet je anders – de scholen zijn dicht en ook de jesjiva waar haar man werkt, is gesloten. “Derde maaltijd?” (se’oedah sjelisjiet) – zei ik, terwijl ik me zoals gewoonlijk met een telefoongesprek van mijn vrouw bemoeide – “laten ze niet vergeten om zemirot te zingen!” Of mijn grapje erg op prijs werd gesteld weet ik niet … Maar ook in de omringende landen is het winterweer actief: Syrië, Libanon en Jordanië.

Zou het dan toch iets met een klimaatverandering te maken hebben – dat gekke linkse idee en zo? Op 28 november was al het volgende bericht te lezen op nu.nl:

Wie, volgens de Yediot, ook erg blij is met de sneeuw is de kabbalist Bazri. Ik schreef al eens eerder over deze rabbijn (er is een vader en een zoon Bazri) die op het tv-nieuws drie jaar geleden te zien was als demonen-uitdrijver (niet gelukt overigens … kijk hier nog maar even). Volgens de kabbalist is een sneeuwbui een teken van vergeving voor zonden. Er staat immers in de profeten: ‘… al waren uw zonden als scharlaken, zij zullen wit worden als sneeuw’ (Jes. 1:18). Het geeft bovendien de mogelijkheid om door de sneeuw te rollen als teken van vergeving. Dit is een gebruik dat al in Middeleeuwse geschriften te lezen is. Dit rollen zou 9x moeten gebeuren en in naakte toestand. Niet voor iedereen weggelegd, waarschuwt de kabbalist, slechts voor de weinige uitverkorenen. Voor de gewone man is het voldoende om wat sneeuw te pakken en deze over de armen, handen en het gezicht te wrijven. Watjes! Enfin, lees hier het artikel.

Wie de afgelopen weken ook lekker bezig was, is rabbijn Sjlomo Aviner uit Bet-El. Deze doorgaans gematigde settler-rabbijn had enkele weken geleden in Olam Katan – een Parasja-blaadje voor jongeren dat zowel in druk als op internet te lezen is – het volgende geschreven in zijn ‘vraag-en-antwoord per sms-rubriek’:

Tja, dat is weinig gevoelig om dat op deze manier te zeggen. Enkele dagen later werd het al in de Yediot opgepikt en enigszins aangedikt: de rabbijn zou gezegd hebben dat wie een Down-kindje heeft, de beracha Dayan Ha'Emet moet zeggen. Maar dat is niet helemaal waar, zo heeft hij dat niet letterlijk gezegd. Maar ja, dat krijg je van snelle antwoorden per sms …Verschillende rabbijnen die zelf een Down-kindje hebben, reageerden terecht geschokt en verontwaardigd. En natuurlijk een terecht boze columnist die zelf zo’n kindje thuis heeft, hier en de altijd boze columniste Ariane Melamed hier.

Het meest opmerkelijke kwam aan het licht in een artikel van rabbijn Raffie Feuerstein. Inderdaad: zoon van de wereldberoemde Ruben Feuerstein die met zijn methode wonderen heeft bereikt bij mensen met beperkte vermogens. Raffie Feuerstein staat aan het hoofd van het Feuerstein Instituut* dat zijn vader heeft opgericht. Volgens zoon Raffie staat Aviners uispraak niet op zichzelf, maar is die onderdeel van breder gedragen vooroordelen ten opzichte van mensen met beperkingen. In een recent gehouden enquête zou een derde van de ondervraagden vinden dat mensen met beperkingen geen stemrecht zouden mogen hebben.

Feuerstein laat onvermoeibaar zien dat iedereen kan leren en dat we niet de nadruk moeten leggen op de beperkingen, maar op het potentieel dat nog aanwezig is en aangeboord kan worden. In plaats van spreken over geestelijk gehandicapten en autisten, zouden we het moeten hebben over ‘iemand die zijn verstandelijke vermogens gedeeltelijk heeft gerealiseerd’ en ‘iemand die zijn communicatievaardigheden nog moet realiseren’. Mooi om te lezen …

En Aviner? Opmerkelijk genoeg reageerde die niet in de media (of is hij niet benaderd?). In het Parasja-blaadje van de weken erop probeerde hij zijn uitspraak nog te nuanceren, met gematigd succes volgens mij:

“Natuurlijk moet je van zo’n kind houden als elk ander kind ... en hem met liefde overstromen. De vraag was hoe iemand zijn gevoelens moet uiten wanneer hij opeens zo’n kind krijgt. Zoals bekend zegt men over een slechte tijding Dayan Ha'Emet - bijvoorbeeld als je wijn zuur is geworden of iemands bezittingen zijn verbrand, of zijn dier dood is – en dus zeker bij (de geboorte van) een kind met dit syndroom. En dat doet niets af aan het feit dat men in vreugde dit geschenk van God moet aanvaarden ...”

Tja. Onze rabbijnen zeiden al: ‘Wijzen, wees voorzichtig met uw woorden …’ (Olam Katan, Parsjat Wajechi, pagina 1).

Sjabbat sjalom

* Maandag 21 januari houdt Katinka Hol van het Feuerstein Centrum Nederland een lezing bij Boekhandel van Rossum in Amsterdam. Klik hier voor informatie