Het is een rare wereld. Dat was vroeger misschien ook al zo, maar we hebben nu veel media die ons van alle kanten hiervan doordringen. We kunnen nooit meer zeggen ‘dat we het niet wisten’, anderzijds is het altijd ingewikkeld om te verifiëren of de informatie klopt of niet. Zo zijn er 46 miljoen mensen wereldwijd die als slaaf leven volgens de Australische mensenrechtenorganisatie Walk Free Foundation.
De meesten hiervan komen uit Noord-Korea en India. Noord-Korea verbaast ons helaas minder dan India – dat is een land waar we gewoon handel mee drijven, waar we goedkope producten van importeren, of laagbetaalde ICT-ers van afnemen. Extra raar is ook dat zo'n 500 Noord-Koreaanse slaven de weg ‘vinden’ naar Europa en daar te werk worden gesteld – vooral in Oost-Europa, aldus een artikel in het AD. Misschien toch iets om over na te denken voor een volgende Pesach?
Of neem nu Schiphol. Volgens mij was ooit in de jaren ’90 afgesproken dat Schiphol niet meer zou uitbreiden. Daar was al weinig van terecht gekomen de afgelopen jaren, en de groei ging gewoon door. Moet je als gewone burger natuurlijk niet proberen … Maar nu is men helemaal euforisch: Schiphol krijgt er een broertje bij, jubelde De Telegraaf. Zo erg groeit Schiphol. Toe maar. Terwijl we steeds meer inzicht krijgen in hoe (ultra-)fijnstof, dat onder andere uit wordt gestoten door vliegtuigen, hart en bloedvaten beschadigt. Zembla besteedde er onlangs ook weer een uitzending aan. Maar goed, we weten het nu – wat gaan we met die info doen? Dat geldt voor veel onderwerpen. Als individu kun je nu eenmaal weinig doen. En de paradox is dat degenen die er wel iets aan zouden kunnen doen, hierin vaak niet slagen omdat er bijvoorbeeld allerlei ingewikkelde belangentegenstellingen zijn bij de vele actoren die een rol spelen in het probleem.
Maar misschien ben u alweer bezig met het oefenen voor het maken van de ultieme cheese cake. Om nu eens wat anders te maken, stel ik voor om alternatieve smaken te bereiden: rode peper-vanille cheese cake, rabarber-aardbei cheese cake, papaya-mango-kiwi cheese cake, of een ‘gewone’ cheese cake met een topping van sesamzaadjes of pijnboompitjes. Of misschien bent u al aan het proeflezen in de Rol van Ruth, de Megillat Ruth. Want die moet u voor volgende week wel goed kennen. Misschien bent u iets van lernen aan het voorbereiden omdat u door sjoel, een jeugdvereniging of andere organisatie bent gevraagd om iets voor te leren wegens Sjawoe’ot – het feest van de Wetgeving en Openbaring van de Tora. Misschien bent u wel gegrepen door het begrip ‘losser’ (Go’el) in deze Rol (bijvoorbeeld 3:12) die daar een duidelijke fysieke betekenis heeft, maar ook een spirituele. Een spirituele betekenis die vooruitwijst naar de Verlosser, de Masjiach die ook de Go’el wordt genoemd en afstamt van David en dus ook van Boaz en Ruth. Want stiekem verlangen we ernaar om ook een mini-Go’el te zijn als tegenwicht tegen alle negatieve info die ons overspoelt.
Dan maar even naar Israël. Daar heeft de regering een nieuw rechts tintje gekregen door de toetreding van Lieberman. Een ander bij-effect is dat in plaats van de vertrekkende defensieminister Ya’alon, nu de Tempelberg-activist Judah Glick in de Knesset zit. Volgens sommigen een gevaarlijke man, maar ook een bonte figuur die standpunten inneemt die niet meteen als rechts zijn te duiden. Zo beschrijft hij zichzelf als mensenrechtenactivist en vredesactivist. Lees dit interview met de man in de Engelstalige Yediot.
Ondertussen heeft hij al enkele controversiële uitspraken gedaan en aanvaringen gehad met juist de religieuze rechterkant van de Knesset. Zo sprak hij in een interview in Ha'aretz over de Kotel die slechts een surrogaat is, en haast een soort afgodencultus wordt:
Daar was men in orthodox Israël niet blij mee. Ook wees hij Bennet al terecht omdat hij niet respectvol was tegen een politieke rivaal.
Laten we zoals altijd positief eindigen voor deze week: asbest schijnt stukken minder gevaarlijk te zijn dan we de afgelopen twintig jaar dachten!
Sjabbat sjalom!
