Het is tot nu toe een prachtige herfst geweest – redelijk droog, en de laatste tijd helder en zonnig. Daar horen wel steeds kouder wordende nachten bij. Dinsdagochtend zie ik vanuit het raam dat het buiten koud moet zijn. En als ik buiten sta, zie ik op het dak van mijn auto het eerste ijs liggen. Met mijn hand voel ik enkele keren aan het bobbelige, gladde oppervlak van het autodak. Een uniek patroon van bevroren water dat zich nooit meer zo zal herhalen. In ieder geval niet op het dak van mijn auto, schat ik in, statistisch gezien. ‘Dinsdag 25 november – ijs op autodak’, noteer ik in mijn handzame Mockser Almanak, die ik altijd trouw bij me draag. Wanneer ik even later bij school mijn vriend tegenkom, besluiten we om bij hem thuis een kopje koffie te drinken.
Opgewonden vertel ik hem over het eerste ijs op het dak van mijn auto. Instemmend hoort hij mijn verhaal aan, over het wonder van die bobbelige waterdruppels op het autodak. “Maar, ís het wel ijs,” vraagt hij even later. Verbaasd kijk ik hem aan. “Het kan namelijk ook rijp zijn,” zegt hij langzaam, alsof hij er nog even over moet nadenken. “Rijp,” vraag ik, “wat is dat precies - bevroren mist of zo?” Mijn vriend kijkt een beetje bedenkelijk – “niet helemaal, geloof ik.” Al snel hebben we een interessant gesprek over ijzel, rijp, ruige rijp, mist, ijsbloemen. En gewoon bevroren condens natuurlijk. Dan is het opeens alweer 9 uur geworden. Tijd om aan het werk te gaan. Want de tijd vliegt onder het drinken van een lekker kopje koffie en een geanimeerd gesprek met gelijkgezinden …
Het was ook in andere opzichten een veelbewogen week. Neem nu die vitaminepillen. Blijkt opeens dat het toch niet zo veilig is om vitaminen in super-mega doseringen te slikken (boven de grens van 25 mg, zo’n 15x de dagdosis …). B6 hè, kan gevaarlijk zijn. ‘Klachten varieerden van branderige voeten of zenuwpijn aan de voeten en benen tot tintelingen en prikkelingen in handen en voeten’ lees ik op nu.nl. Eén-en-ander is aan het rollen gebracht door een diepgaand onderzoek van de Consumentenbond. Sommige pillen bevatten gewoon met opzet te veel, terwijl andere veel meer bevatten dan aangegeven op het etiket.
’s Avonds ontdek ik, nog even langs de zenders zappend, een heel item over dit onderwerp. Een vrouw die sprekend op Agnes Kant lijkt, vertelt op verontruste toon dat de afgelopen jaren maar liefst 15 klachten bij Lareb (het Nederlandse bijwerkingen Centrum) zijn binnengekomen. En dat allemaal alleen over B6! Niet minder schokkend was het bericht op nu.nl dat na vijf uur bacteriën alweer terugkeren op de toiletbril (bepaald geen roze toiletbril …), en dat je elektrische handendrogers in toiletten al helemaal moet mijden. Lees het artikel over het Britse onderzoek maar, met schone handen aub! Nu had ik aan die dingen sowieso al een pokkenhekel …
Ondertussen echoot in Israël de aanslag op de synagoge van vorige week nog door. Verschillende rabbijnen kwamen hierna met opmerkelijke halachische uitspraken. Zo zou de Sefardische opperrabbijn Yosef er op hebben aangedrongen dat elke synagoge een bewaker heeft. In een sjoel zonder bewaker is het verboden te bidden, zou hij volgens NRG gezegd hebben. Dat kwam hem weer op kritiek te staan van andere rabbijnen, die dit echt iets voor de Diaspora vonden, maar niet in Israël waar we onder ons eigen Joods bestuur leven.
Rabbijn David Yosef (inderdaad, broer van …), rabbijn in Har Nof, waar de aanslag plaatsvond, zou op de radio mensen met een wapenvergunning hebben opgeroepen zoveel mogelijk hun wapen te dragen, óók op sjabbat (volgens één versie deed hij een oproep dat ook meer mensen zo’n vergunning zouden halen). En dat in elke sjoel één telefoon (of indien nodig: meer) zou moeten zijn waarop gebeld kan worden. Andere rabbijnen zouden ook hebben opgeroepen om op sjabbat een mobiele telefoon mee te nemen. Of dit de oplossing voor het probleem is, weet ik niet …
Gelukkig was er ook nog leuk nieuws. Noah Cohen (8) zou volgens de Yediot Acharonot de hele Talmoed al hebben doorgeleerd. Ze begon als experiment met haar vader op 4-jarige leeftijd te leren, en was nu al klaar. Sneller dan de cyclus van de Daf HaYomi die er zo’n 7 jaar over doet. Kortom, een genie, scoop, hoax, een aangepast programma van Talmoed voor kinderen, of gewoon lekker doorgelezen maar niet begrepen? Na enig googlen (b)lijkt het een soort Kinder-Talmoed te zijn, die in verhalende vorm Talmoedpassages navertelt. Maar nog steeds best een prestatie, gezien haar leeftijd. En, meisjes die Talmoed leren … zou de Masjiach dan tóch onderweg zijn?
Sjabbat sjalom!
