In de Parasja van deze week, Pekoedé (Sjemot / Exodus 38:21 - 40:38), lezen we over de uiteindelijke verantwoording die Mosjé aflegt met betrekking tot alle materialen die werden gebruikt. Deze werden eerder door de Israëlieten gedoneerd. Vandaar dat Mosjé er verantwoording over wilde afleggen – zelfs over de kleine haakjes waarvoor metalen werden gebruikt, werd nog rekenschap gegeven. Wat kosjt nou zo'n Misjkan? Dat lezen we dus in deze Parasja. Na deze boekhouding wordt alles naar Mosjé gebracht en wordt de Misjkan opgericht. En, het werkt allemaal prima: “En de wolk bedekte de Tent der Samenkomst, en de Glorie (kavod) van de Eeuwige vulde de Tabernakel.” Hiermee besluiten we het tweede boek van de Tora, en beginnen we volgende week met de offerwetten in Wajikra. En daar gaan we ons dan de komende maanden mee bezighouden (tot 11 juni dit jaar) totdat we ook dat boek weer uitgelezen hebben. En zo gaat het maar door, van jaar naar jaar …
In de huidige tijdsgeest gaat het vooral om de cijfertjes en ratings, de protocollen, de procedures, et cetera. Niet onbelangrijk natuurlijk, maar het wordt een steeds strakker zittend keurslijf, zo ervaar ik in de gesprekken met mensen om mij heen, maar ook in mijn eigen leefwereld. Verantwoording afleggen over kosten, planningen en financiën is niet onbelangrijk: ‘zonder meel geen Tora’ zeiden onze wijzen al, en een actie is pas echt succesvol als hij van tevoren goed gepland wordt (sof ma’asé bemachsjava techila). Maar nu lijkt het wel alsof het allemaal alleen nog maar om geld en ratings gaat. Terwijl sommige dingen gewoon moeten gebeuren, zonder dat je er meteen een prijskaartje aan hangt. De kostbaarste zaken in het leven zijn niet te koop en zijn vaak gratis! Geheel in strijd met het economische principe van (gecreëerde) schaarste. Een fatsoenlijke rechtvaardige samenleving heeft een goede medische zorg, ouderenzorg en onderwijs. Los van de vraag wat dat precies kost en wie wat gaat betalen. Dat zou ‘our way of life’ moeten zijn – eerst de belangrijke doelen vaststellen, dan de middelen zien te creëren.
Het meest bizarre stukje in de krant van afgelopen week was dan ook de mededeling dat de schrikkeldag van 29 februari een gezin gemiddeld 13 euro kost! Nu.nl vertelde het zo:
Zo! En wat nu? Wie kunnen we hiervoor aansprakelijk stellen? Is er al een Meldpunt Schrikkeldag? Krijgen we straks als we één schrikkeldag toelaten opeens niet veel meer extra dagen die aan onze grenzen staan? Is onze kalender niet gewoon vol, of in ieder geval ‘druk’? Volgt er nu een parlementaire enquête – ‘met de wetenschap van nu hadden we het zonnejaar toen anders moeten indelen?’ Wat moet een mens met deze onzin-informatie? Je kan natuurlijk alles berekenen, maar wat is de relevantie van het berekenen van de kosten van een schrikkeldag voor een gezin, vraag je je dan af. Of had je je eigen verantwoordelijkheid moeten nemen en er een verzekering voor moeten afsluiten? Of moet je een extra warme trui gaan dragen (Warme Truiendag II) om de stookkosten te drukken? En het licht zoveel mogelijk uitlaten en in het donker zitten? Het toilet natuurlijk matig doorspoelen op zo’n extra kostbare dag …
Ondertussen gaat het dagelijkse geweld in Israël gewoon door: Palestijnen voeren dodelijke aanvallen uit op Israëli’s en toeristen, of proberen dat, en worden vervolgens gedood. Geen vrolijk toekomstperspectief. Ook de tweestaten oplossing lijkt een steeds minder reële optie te worden volgens de Amerikanen, die zich tevens zorgen maken over het democratische gehalte van een Joodse staat zonder regeling voor de Palestijnen, aldus een artikel in de Yediot.
Een ander verontrustend artikel in de Yediot gaat over een enquête onder ruim 5.000 Israëli’s, uitgevoerd door Pew Research Centre. Kort samengevat: Israël wordt religieuzer maar ook vijandiger tegenover Arabieren – ongeveer de helft van de ondervraagden vindt dat de Arabieren uitgezet moeten worden uit de Staat Israël. Ook het democratische gehalte van de staat lijkt wat ondergesneeuwd te worden door religieuze overtuigingen. Geen al te vrolijke resultaten vond ook de Israëlische premier Rivlin. Enfin, lees het zelf.
Vrede is meer nodig dan ooit lijkt het wel …
Sjabbat sjalom!
