U heeft natuurlijk allemaal weer goede voornemens voor het jaar 2011, waar meestal maar weinig van uitgevoerd zal worden – maar ja een voornemen is een begin ... U gaat eindelijk in 2011 eens gezond leven – minder alcohol natuurlijk en minstens 2 x per week naar de sportschool om de zwembandjes er af te krijgen. U houdt uw bloedsuiker natuurlijk in de gaten en het cholesterolgehalte – want daar kitten je aders van dicht. Maar een statine-pilletje helpt om de inflatoire waardes wat te temperen. Mensen van onder de 40 doen tegenwoordig ook al mee met de cholesterolverlagers – dus waarom u niet? Roken was u al mee gestopt na al die nare waarschuwingen op de pakjes en de hoge accijns (kassa ... de overheid is u dankbaar) en allerlei schokkende onderzoeken. Sommige onderzoekers weten het zeker: 1 sigaret – eentje maar – kan al dodelijk zijn.

En meeroken probeert u natuurlijk ook ten alle tijde te voorkomen. U belt natuurlijk in 2011 niet veel met uw mobiel vanwege de straling en leeft in een asbestvrije woning. Bij het tanken houdt u uw adem in vanwege al die schadelijke dampen en ’s ochtends spoelt u de leiding goed schoon voordat u het water gebruikt – al dat lood is niet goed voor de mens. U recyclet natuurlijk in 2011 al uw plastic en scheidt braaf uw huisvuil – want plastic verbranden levert schadelijke dampen op. Margarine eet u niet vanwege al die geharde vetten en u leest aandachtig alle etiketten op uw eten en drinken. Barbecueën doet u bijna nooit en áls u het al doet, dan alleen maar veilig – geen olie op het vuur gooien (er ontstaan giftige dampen) en geen zwarte stukjes vlees opeten ...

Een gezonde geest in een gezond lichaam. Maar ja, dat ene eitje dat u per week eet, bleek net uit Duitsland te komen – u weet wel die dioxine-eitjes. Daar ben je dan leuk klaar mee. Wat de gevolgen precies zijn en waar de eitjes terecht zijn gekomen valt niet te controleren, en ‘je eigen verantwoordelijkheid nemen’ betekent dat je maar zelf kippen gaat houden? En denk niet dat dit eenmalig is: een paar jaar geleden had je die dioxine-kippen uit België. En tja na die brand bij het chemische bedrijf Chemie-Pack in Moerdijk is meeroken en barbecuerook opsnuiven opeens een lachertje – er liggen daar potjandorie honderdduizenden liters giftige rotzooi weg te fikken en de rookwolk is op de satelliet zichtbaar. “Er zijn (vooralsnog!) geen gevaarlijke stoffen vrijgekomen door de hevige brand”, zegt het RIVM. Maaaaar hou toch maar de ramen en deuren dicht. Want “dat betekent niet dat er pertinent geen gevaarlijke stoffen in de rookwolken zitten”, lees ik. Ja, het vee kan je ook maar beter binnenhouden, lees ik weer ergens anders. Ik raad alle Joodse veehouders overigens inderdaad aan om hun vee binnen te houden. Want als er straks rare dingen gebeuren met die dieren die buiten staan, en bij de Joodse veehouders gebeurt er niets met hun dieren, dan weet u ook wel wie straks de schuld gaat krijgen van deze brand. En zeg niet dat dit scenario onmogelijk is:

En de rook gaat richting Amsterdam of IJmuiden – o nee richting Utrecht is het nu. En om welke stoffen gaat het eigenlijk? Wat zijn de gevolgen voor de volksgezondheid – is dat eigenlijk wel te bepalen??? Misschien gaat het om gevolgen op de langere termijn en dan zijn we het allemaal al weer vergeten en zien we geen verband tussen allerlei gezondheidsklachten en deze brand ...

Toch eigenlijk te gek voor woorden. Wie zelf zijn chemisch afval, batterijen of oude computers ergens weg mikt in de bosjes of begraaft, krijgt (terecht) een fikse boete. Maar de chemische industrie? Na Enschede zou je toch zeggen dat we hier goed over moeten nadenken. Door heel Nederland verspreid liggen vuurwerk, chemische stoffen en ander gevaarlijk materiaal opgeslagen. Is het echt nodig om honderdduizenden liters in opslag te hebben? Wat is veilig, wat is wijs? Elke dag denderen er treintjes met gevaarlijke stoffen door Nederland – tot nu toe zonder ongelukken ... Eigen verantwoordelijkheid nemen en je eigen petrochemische bedrijfje in de achtertuin beginnen, onder je eigen toezicht, zodat je weet dat het allemaal veilig en kosjer is?

En Chemie-Pack is echt niet de eerste brand bij een chemisch bedrijf. Regelmatig fikken er ook oude gebouwen af en komt er een grote hoeveelheid asbest vrij – maar hoe gevaarlijk is dat? Volkomen onduidelijk. Maar als jij asbest wilt verwijderen heb je tig vergunningen nodig en ‘van die mannen in witte pakken’.

Mijn vakantie in Israël zit er op. Het was weer leuk en intrigerend: het mooie weer, de plotselinge regens die door de hoogteverschillen langs de straat kolken, op zoek naar de laagste plaats van de stad. De geur van de markt met haar kruiden en stinkende visresten, de palmbomen en de mirte, rozemarijn, munt en citronella die gewoon op straat groeien. De leuke cafés en terrasjes – hier geen strenge terrasregels en voorschriften voor vlaggen zoals in Nederland – met mensen die altijd wel bereid zijn om een praatje te beginnen. Om en passant even hun hele leven in tien minuten aan je te vertellen ... De huizen met de speciale Jeruzalemstenen die in de zon witgelig flikkeren, maar op regenachtige dagen lichtgrijs lijken. Betoverend en bedwelmend tegelijk. Het leven in Israël gaat sneller dan in Nederland, maar heeft ook scherpere kantjes, zelfs rauw soms. Na ongeveer twee weken krijg ik het gevoel dat ik wordt meegezogen in een soort draaikolk, als een draaimolen die alsmaar harder gaat draaien. Want de jachtig voorgelezen nieuwsberichten, het lawaai, het gekke en gevaarlijke verkeer met de slechte wegen, de ruzies op de TV, en de alles doordringende religieuze sfeer en rabbijnen die soms rare en nare dingen zeggen, wordt dan weer iets te veel van het goede. En zo ben ik aan de ene kant blij om weer naar Nederland terug te gaan, maar voel tegelijkertijd weemoed dat ik weer weg ga. Tot de volgende keer ...