Thuis zingen de kinderen vrolijk de reclame mee van één van de grootgrutters: Hamburgers met korting o-o-o-o-o – de barbecue ligt vol ... op de wijs van Vamos a la playa (1983). Met ‘verdoofd’ vlees, dat wel. Maar wel een beetje wrang gezien het sjechieta-verbod. Want er wordt geen dier minder door gedood ... Inmiddels is er Een Ander Joods Sjechieta Geluid (EAJSG) opgestaan, ingeluid door het kritische artikel van Gidi Markuszower in NIW nr. 39. Daarin stelt hij enkele (deels) terechte vragen bij de hele sjechieta-affaire, maar er kloppen bepaalde getallen en ‘feiten’ niet – volgens ingewijden uit institutioneel Joods-Nederland, die echter verkozen om niet te reageren. Jammer alleen dat het NIW – of Gidi zelf? – zijn artikel fatsoeneerde. Een eerdere versie die op Internet circuleerde, was aanmerkelijk populistischer en fanatieker (zo komt de combinatie rabbijnen-geld - en Joodse lobby – daar veelvuldig terug). Ook was er de column van Awraham Meijers die een tegengeluid liet horen. In NIW 40 voegde zich daar op de ingezonden brievenpagina een Joodse veearts bij die als arts tegen onverdoofde slacht was. En ook nog de ingezonden brief van iemand die het allemaal wat hysterisch vond en bovendien dat het NIW te weinig tegengeluid liet horen en achter de rabbijnen aanliep. Want hysterie was er toch genoeg, lees mee in het artikel van econoom Heertje – dus niet de komiek:
Lees hier het hele artikel.
Illegaal slachten – spannend jòh! Op een geheime locatie aan het IJsselmeer: zaklantaarns, donkere camouflagekleding, schoenen met niet-knerpende zolen, zwart geschminkte gezichten, een auto met aanhangwagen en afgedekt nummerbord ... En een bijna onhoorbaar muziekje op de achtergrond: Sjocheet van Oranje.
En dan te bedenken dat de zwijgende meerderheid van 90% van de Joden in Nederland de kwestie dermate onbelangrijk vindt, dat ze er niet eens op reageren. Kortom: tijd voor een oproep van de rabbijnen tot eenheid. Alsof de kehilla nog springlevend is en we nog volop in de 18e eeuw zitten.
Ironisch was ook dat er een mail mijn mailbox infloepte waaruit de algehele malaise van de Raad van de Joodse Gemeente Amsterdam blijkt: de hele oppositie was opgestapt. Kijk, dat is pas eenheid! Dat we ons volgens sommigen nog diep in de 18e eeuw bevinden bleek ook twee weken geleden toen er op Sjabbat opeens een wijziging in de tekst voor het gebed van het Koninklijk Huis werd aangebracht. Het fijne weet ik er niet van, maar er werd gebeden dat Majesteit persoonlijk het slechte decreet zal herroepen. Alleen de Schepenen nog ...
Nu is er wel een lichtpuntje. Je moet wetenschappelijk kunnen aantonen dat het dier onverdoofd niet meer lijdt, of iets dergelijks. Grappig, want hoe ga je dat doen? Het dier dat je net geslacht hebt, is al dood en daar valt weinig meer te meten ... Welke criteria stel je? Bovendien de wetenschap, die is het zelf vaak onderling niet eens. Of ze zeggen tegenstrijdige dingen. Neem nu zonnebrandcrème. U smeert zich jarenlang in tegen huidkanker. Helaas, veel zonnebrandcrèmes zijn volgens een onderzoek van het Instituut voor Farmacologie en Toxicologie van de Universiteit van Zürich mogelijk schadelijk voor de gezondheid.
Water drinken - heel belangrijk. Jarenlang werd het u in plastic flessen ingegoten. Ook hier: helaas: Veel water drinken is helemaal niet gezond
Of neem nu zout, daar kan je toch beter niet te veel van nemen? Slecht voor de bloeddruk en zo? Alweer helaas:
Verder lezen?
Mager was toch gezond en dik ongezond? Alweer mispoes:
Neurotische hypochonders kunnen hier verder lezen.
Tot slot een klein reïncarnatie-verhaaltje. In mijn vorige column had ik over dat bizarre verhaal over een hond die tot steniging zou zijn veroordeeld door een ultra-orthodoxe rabbijn in Jeruzalem die een reïncarnatie van een goddeloze advocaat zou zijn. Het verhaal bleek een hoax. Maar om nu te zeggen dat ultra-orthodoxen dùs niet geloven in reïncarnatie in dieren is weer iets te kort door de bocht. Lees ter studie het volgende verhaal dat gebaseerd is op een chassidisch verhaal in Sjiwchei HaBESHT – een verzameling verhalen over de Baal Sjem Tov. Hoofdpersoon in dit verhaal is een klein paardje dat later een gereïncarneerde schuldenaar blijkt te zijn, die bij zijn schuldeiser als klein paardje keihard werkt om de schuld terug te betalen. Lees het verhaal hier.
Het oorspronkelijke verhaal is hier in het Hebreeuws te lezen.
Sjabbat sjalom!
