Onze dochter wil een hamster. Een goede vriendin van haar heeft sinds kort ook een hamster dus dat werkt kopieergedrag in de hand. Bovendien, eigenlijk wil ze een hond, maar daar willen wij niet aan – vooral mijn vrouw niet. Ik eigenlijk ook niet zo maar schuif de weigering vooral graag in mijn vrouws schoentje en houd dan een lang verhaal over andere culturele achtergronden, waar honden niet gebruikelijk zijn, et cetera. Maar zelf zie ik het ook niet zitten om bij dag en nacht met zo’n hond naar buiten te gaan omdat de kinderen die eerder beloofden het te gaan doen, het na een maandje toch laten afweten. En het poep opruimen, het vermijden van conflicten met andere honden en hun eigenaren, verharende lijven en na regen komt de 'natte hond'-geur. Enfin, een hamster lijkt dan een prima oplossing denk ik dan.
Nu hadden we vijf à zes jaar geleden ook al een hamster gekocht – toen voor een andere dochter. Een goudhamster die het echter niet zo lang volhield. Na ruim een halfjaar gaf ze er de brui aan – volgens mijn dochter door de flits van een fototoestel. Volgens mij doordat ze veel te dik was geworden en traag omdat we – zo bleek achteraf – veel te veel voer hadden gegeven. En de kooi te klein was, zodat het dier veel te weinig bewoog, maar dat wisten we toen niet. Mijn dochter was best bedroefd toen haar Hammie dood was. We begroeven haar ergens achterin de tuin in een doos. Ik voelde me ook wat machteloos dat ik de dode hamster niet met één of andere magic touch weer tot leven kon wekken. Ik kon niets anders bedenken dan het aanschaffen van een nieuwe Hammie, maar dat wilde mijn dochter niet.
Na dit eerste avontuur met hamsters waren we wel toe aan een nieuwe poging. Dus op naar de dierenwinkel. Maar dat blijkt allemaal niet zo makkelijk te gaan tegenwoordig. “Een hamster”, zegt de vrouw uit de dierenwinkel, met een licht verbaasde toon in de stem. “Nee, die verkopen we niet meer.” Nieuwe wetgeving, hè, die gaat vanaf 2021 gelden voor alle knaagdieren en vissen. Wetgeving? Ja, vanwege dierenwelzijn – mensen houden bijvoorbeeld konijnen in veel te kleine hokken – echt schrijnende toestanden. Ja, en dan eten ze die ook nog eens op ook, wil ik eraan toevoegen, maar houd me in vanwege mijn dochter die toch al vind dat ik teveel vragen stel en opmerkingen maak. “Echt akward”, zegt ze dan – de Nederlandse vorm van het toch wel nettere 'awkward'. Eigenlijk wil men het houden van dit soort dieren dus ontmoedigen. Vanaf 2021 moet je als dierenwinkel gecertificeerd zijn om knaagdieren en vissen te verkopen, vervolgt de mevrouw haar verhaal. Ja en dus? Nou dat is voor een dierenwinkel financieel niet altijd de moeite waard, want voor het certificaat moet een medewerker worden geschoold.
Tja alles heeft tegenwoordig een prijs – ook de verkoop van hamsters blijkbaar. Hamsters zijn dus nu al uit het assortiment, zegt ze. Ik merk dat ik word getriggerd door het woord 'assortiment'. Aan de ene kant wordt terecht over dierenwelzijn gesproken, aan de andere kant is het toch blijkbaar een inwisselbaar artikel – een ding – uit het assortiment. Verwarrend. Waar halen we nu die hamster vandaan? Ze belt wel even naar een ander filiaal in de binnenstad van Amsterdam. Dat blijkt er nog wel een te hebben. Hoewel later blijkt dat ze nog gereed zijn voor de verkoop – ze moeten eerst nog een week in de winkel blijven om een gezondheidscheck te doorlopen – welkom in de wereld van de certificering.
We besluiten om in ieder geval al een hok aan te schaffen met alle bijbehorende accessoires die nodig zijn voor het houden van een hamster. We moeten van de verkoopster ook een extra compartiment kopen dat via een buis aan het hok kan worden gekoppeld – zo heeft ie wat meer leefruimte, legt ze uit. Want hamsters hebben veel meer ruimte nodig dan mensen denken, om te kunnen rennen, anders krijgen ze last van obesitas. Ja vertel mij wat, denk ik stiekem. Tegenwoordig bestaan er dan ook minimale maten van hokken die worden aangeraden voor specifieke soorten hamster – de wat grotere goudhamster en de kleinere dwerghamster. Op sommige websites wordt er iet gesproken over een hok, maar de “huisvesting van de hamster.” Omdat de verkoopster wat klein is, moet ik haar helpen met het halen van het hok uit een berging ergens boven op een trap, waarbij door mijn sjlemielige motoriek al snel een stapel dozen met daarin opgevouwen hokken naar beneden dreigt te tuimelen. Terwijl de verkoopster nog even met mijn dochter allerlei accessoires uitzoekt en naloopt (totaal circa 115 euro), kijk ik een beetje rond in de winkel en sjpiel een beetje met dierenspeeltjes. Mijn oog valt op een groot rek met (nep?)botten en kluiven en iets dat er uit ziet als …
“Zijn die echt”, vraag ik weifelend. Jazeker, zegt de vrouw. Toch wat bizar na een heel verhaal over dierenwelzijn, zo’n schap met varkensneuzen die aan je hond worden gegeven als – ja als wat eigenlijk? Een speeltje, etenswaar, een snoepje? Ja, ik weet dat schoenen en kleding soms ook van dieren worden gemaakt. De vraag is of we daar per se altijd mee door moeten gaan als er andere niet-synthetische oplossingen zijn. Op een-of-andere manier voelt zo’n doos met varkensneusjes voor de hond toch iets anders.
Omdat mijn dochter een goed kind is van haar vader en daarom net zo ongeduldig, besluit ze dat ze geen zin heeft een week te wachten totdat de hamsters in het andere filiaal 'verkoopklaar' zijn. Ik ben het met haar eens want heen en weer naar de binnenstad van Amsterdam op een doordeweekse dag vind ik ook niet zo een goed idee … Dus zoeken we in de regio van ons eigen Amstelveen een dierenwinkel die maar een kwartier rijden is. Hier hebben ze hamsters gewoon 'op voorraad'. Binnen tien minuten staan we weer buiten met een dwerghamster, een aanschafformulier, garantievoorwaarden en de huisdierenbijsluiter waarin nog eens alle informatie over hamsters instaat. Tevreden rijden we naar huis om de hamster in haar nieuwe verblijf / gevangenis te zetten.
Onze omgang met dieren is toch opmerkelijk…
Sjabbat sjalom en blijf gezond!
