Het begon een jaar of wat geleden toen ik in het NIW een artikeltje las over de sponsorfietstocht voor het Alyn Kinderrevalidatiecentrum in Jeruzalem. Mooi doel, en bovendien leuk. Wil ik ook, dacht ik toen, en liet het daar zoals gewoonlijk bij. Tot ik het jaar daarop door kennissen gevraagd werd hen voor deze fietstocht te sponsoren. Uiteraard gedaan, en me onmiddellijk voorgenomen het daarop volgende jaar ook mee te doen.
Gewapend met goede zelfkennis heb ik onmiddellijk m’n Haagse maatje Joseph aan een lurf en wat kladden getrokken en hem meegedeeld dat hij meeging naar de informatie-avond, omdat ik het anders toch weer zou laten afweten. En het brave jong ging nog gedwee mee ook. Die bewuste avond, in Rudy de Vries’ Bagels & Beans, werden wij voorgelicht over Alyn en het hoe en wat van de sponsorfietstocht. Maar bovendien werden we ondergedompeld in het warme bad dat de Nederlandse Alyngroep bleek te zijn. Inmiddels maken wij met veel genoegen al drie jaar lang deel uit van deze Alyn misjpoge.
Na de afgelopen twee jaar hier in Nederland op een tourfiets getraind te hebben, vond ik het tijd om mezelf dit voorjaar eindelijk te trakteren op een heuse racefiets. Wat een verschil! Wat een feest! Maar ook: wat een stupiditeit om me dan net nu in te schrijven voor de ‘off road’ … Hebbie niks aan zo’n racefiets … Maar na twee jaar de ‘on road’ te hebben gereden, was het tijd voor een nieuwe uitdaging. De ‘off road’ dus. Voor de zekerheid eerst maar een keertje oefenen op het ‘single track’ in Schoorl, bij Bergen (NH). Kan ik altijd m’n inschrijving nog aanpassen als ik het toch niks vind. Maar … wat is dat leuk! Lekker ravotten in de bossen en door de modder. Daar gaat je jongenshart helemaal van open. In totaal vier keer ‘off road’ geoefend en dan moest ik er maar klaar voor zijn.
Nu hadden ze me niet verteld dat in Israël de bergen veel hoger en steiler zijn dan in ‘Bergen (NH)’ en dat ze bovendien vol met rotsen, kiezels en andere harde brokken liggen. Maakt het fietsen er niet makkelijker op, kan ik u verzekeren. Gewapend met druivensuiker voor de extra spierkracht (de epo was op bij de drogist), een spuitbusje vloeibare pleister voor na de schuivers, en nadat ik me verzekerd had van een paar leuke fietsmaatjes, heb ik me er toch behoorlijk doorheen geploeterd.
En wat alle inspanning volledig de moeite waard maakt, was weer de aankomst in Jeruzalem bij het Alyn Hospitaal. De patiëntjes verwelkomden ons (400 rijders van over de hele wereld) met heuse medailles om die bij hùn rijders om te kunnen hangen. Een ontroerende happening die gepaard gaat met een hoop muziek en dans en tranen van ontroering. Het geeft een zeer voldaan gevoel te weten dat je met een hoop plezier en inspanning zoveel goeds voor elkaar krijgt.
Alyn ontwerpt therapieën en hulpmiddelen apart voor ieder individueel patiëntje. De kosten daarvan worden voor 70 procent vergoed door de staat en de verzekering. De ontbrekende 30 procent komt uit giften en … onze sponsorfietstocht. In totaal hebben dit jaar ongeveer 700 fietsers (inclusief de mensen die één dag meefietsten) een bedrag van $ 2.400.000 bij elkaar getrappeld! En dat maakt nu echt het verschil.
Graag bedank ik Crescas en alle andere sponsoren voor hun bijdrage aan het Alyn Kinderrevalidatiecentrum. Als u meer wilt weten, neem dan eens een kijkje op de website van Alyn, of bekijk het onderstaande filmpje.
