Netta wint het Eurovisie Songfestival. Voor Israël is dat het toetje van een vier-sterren-maaltijd in de eerste helft van deze maand.

De andere gangen? De erkenning door de Verenigde Staten van Jeruzalem als de hoofdstad van Israël en het overbrengen van de ambassade van de VS daar naartoe; de VS die de JCPOA-overeenkomst met Iran inzake nucleaire ontwikkeling in dat land opzegt en de onthulling dat Israël een belangrijk archief uit Iran heeft bemachtigd, waaruit onomstotelijk blijkt dat Iran de ontwikkeling van nucleaire wapens ambieert.
Zowel in Israël maar zeker ook daar buiten, ook in Nederland, roepen deze gebeurtenissen velerlei reacties op. Het spreekt vanzelf dat het overgrote deel van deze reacties uiterst positief is.

Natuurlijk – hoe kan het ook anders – zijn er ook negatieve, zuinige, zurige commentaren op deze positieve ontwikkelingen, variërend van had dat nu wel gemoeten, had het niet wat later gekund tot Bibi en natuurlijk ook Trump hebben dit uitsluitend gedaan uit electorale overwegingen. Daar bovenop allerlei doemscenario’s waar tot nu toe natuurlijk niets van is gebleken.

De negatieve insteek van veel en vooral Joodse analisten ten opzichte van deze ontwikkelingen is voor een deel gebaseerd op gebrekkige kennis en voor een ander deel op obsessieve haatgevoelens voor Trump en Bibi en niet te vergeten het eeuwenoude syndroom van Joodse zelfhaat.

Als we bovengenoemde ontwikkelingen echter nuchter beoordelen, zonder ons te laten leiden door vooringenomen standpunten, dan zien we natuurlijk direct dat beide beslissingen van Trump juist zijn. By the way, het Amerikaanse Congres heeft al in 1995 deze beslissing genomen. Alle presidenten beloofden deze beslissing uit te voeren. Trump is de eerste die zich aan zijn woord heeft gehouden!

Elk land beslist zelf welke stad zijn hoofdstad is. Daar heeft niemand anders inspraak bij.

Jeruzalem is sinds de oprichting van de staat Israël de hoofdstad. Alle functies die een hoofdstad kenmerken, worden daar uitgeoefend. Staatshoofden, diplomaten en andere hoogwaardigheidsbekleders, zij komen allen naar Jeruzalem. Wat ook de uiteindelijke status zal zijn, een ongedeelde stad of een westelijk en een oostelijk deel, Jeruzalem blijft de hoofdstad van Israël. Of de Nederlandse regering al dan niet besluit haar ambassade in Tel Aviv te laten, is niet relevant. Trump heeft deze ballon van hypocriete veronderstellingen definitief doorgeprikt. De veronderstelling van de EU dat de status van Jeruzalem pas definitief wordt bepaald bij een eventueel vredesverdrag met de Palestijnen is een drogreden.

Over het feit dat Jeruzalem reeds ruim 2.500 jaar het religieuze, culturele middelpunt is van onze religie en dus van het Joodse volk ga ik in deze column maar niet verder uitweiden.

Met betrekking tot de opzegging van het nucleaire akkoord met Iran kunnen we stellen dat dit akkoord nooit had mogen worden gesloten. Het is daarom juist dat het nu wordt opgezegd, en niet eventueel op een later moment, hoe eerder hoe beter! Elk moment later brengt Israël in een nog moeilijkere situatie.

De critici van Trump zien gemakshalve over het hoofd dat in Libanon een arsenaal van raketten is opgebouwd dat groter is dan alles dat de EU beschikbaar heeft. Dit arsenaal is bestemd voor bestrijding van Israël. Dit alles met medewerking van Iran. De critici willen niet horen dat Iran Israël elke dag bedreigt; Iran dat in tegenstelling tot zijn beweringen bezig is een atoomwapen te ontwikkelen. De critici willen niet horen dat Iran Israël wil vernietigen. De critici van Trump willen ook niet horen dat de bevolking van Iran buitengewoon ontevreden is met haar leven. Een leven dat wordt verbitterd doordat Iran ongekende miljarden besteed om terreur te verspreiden in het Midden-Oosten.

De EU is tegen. Niet omdat zij niet weet wat er in Iran gebeurt, maar de EU wil haar nu opnieuw aangeknoopte handelsrelaties met Iran niet in de waagschaal stellen. Of Iran na afloop – over zeven jaar – van het nu opgezegde akkoord de ontwikkeling van een kernwapen binnen handbereik zou hebben, kan de Europese regeringsleiders niet echt beroeren. Of er tegen die tijd een oorlog uitbreekt met ontelbare slachtoffers aan beide zijden daar ligt nu niemand wakker van. Zeker niet de EU.

Kijk naar Syrië: bijna een miljoen doden, ontelbare ernstig gewonden, zo’n tien miljoen mensen uit hun huizen verdreven. Kinderen die geen medische verzorging hebben, laat staan een opleiding krijgen. Dit alles mede onder het wakend oog van de EU.

En wat doet de EU? Nederland stuurt bijvoorbeeld onder de bezielende leiding van het Nederlandse kabinet een defensie attaché naar Teheran. Om de wapenaankopen van Nederland naar Iran te bevorderen? Waar is mevrouw Mogherini?

Laten we blij zijn met Trumps beslissingen.

Laten we blij en trots zijn dat Israël met Benjamin Netanjahoe als minister-president een van de belangrijke players op het wereldtoneel is.