Tot nog toe ging het vooral over de gang van zaken in Israël. Als je hier gaat wonen vanuit Nederland dan blijf je meestal wel een band houden met het koude kikkerland. Zeker als je inkomsten daar vandaan komen, zoals AOW en ander pensioen. Dat geeft wel eens perikelen, want de Nederlandse bureaucratie is ook niet altijd mis.
Toen we hier een week zaten, wilde ik mijn mobiele nummer veranderen bij de ING-bank, van het Hollandse in het nieuwe Israëlische nummer. Ik krijg namelijk de zogenaamde TAN-codes binnen via mijn mobiel, zodat ik veilig geld kan overmaken. Ik had geen zin om er twee telefoons op na te houden of telkens de SIM-kaarten te verwisselen in mijn i-Phone. Het veranderen van het mobiele nummer is geen simpele aangelegenheid bij de ING. Je moet eerst je internetbankrekening afsluiten en dan een activatiecode aanvragen, waarna je pas je nieuwe mobiele nummer kunt invoeren. Die activatiecode komt per post. Niet naar het Nederlandse correspondentieadres, zoals ik in mijn ING-account had opgegeven, maar naar het Israëlische woonadres, zo werd me uitgelegd. Dat viel tegen. Ik had onze dochter, die op het correspondentieadres woont, al op scherp gezet om, als er een brief van de ING zou binnenkomen, de activatiecode op te halen bij een ING-vestiging. Je moet die code persoonlijk ophalen om misbruik te voorkomen, iemand machtigen daarvoor kan niet. Die procedure werkt niet in het buitenland, want de ING zit hier niet om de hoek, dus krijg je de code per post toegestuurd.
De Israëlische post staat niet goed aangeschreven, al zijn ze nu bezig met een verbeterslag, hoorde ik. En inderdaad, de post uit Nederland doet er meestal ongeveer een week over. Dat viel alleszins mee, dus ik verwachtte de ING-code binnen één tot twee weken. Maar niks hoor, na twee weken bleef het stil. Er kwam binnen ongeveer een week wel allerlei Nederlandse post binnen, bijvoorbeeld van de Belastingdienst, doch helemaal niets van de ING. Nog maar een weekje wachten, werd me aangeraden toen ik weer eens belde. Na drie weken was ik het zat, want ik kon nog steeds niets overmaken en ik kreeg al wat boze commentaren en vragen waar het geld bleef. Dan moet u maar een nieuwe code aanvragen, want mogelijk is die brief dan zoek geraakt, zo kreeg ik te horen van de zoveelste ING-medewerkster. In dat geval wordt de oude code ongeldig gemaakt.
Na bijna een maand stak er een triomfantelijke ING-enveloppe uit de brievenbus. De brievenbussen zijn hier klein, dus de post puilt meestal uit. Ik was dolblij, totdat ik de datum zag van de brief. De datum kwam overeen met mijn eerste aanvraag, ik had niks meer aan de oude code die erin stond. Wat te doen? Weer een maand of zoiets wachten op de tweede brief met geldige code? Ik moest steeds meer moeite doen om me mensen van het lijf te houden die op hun geld zaten te wachten. Al had ik inmiddels allerlei oplossingen gevonden, zoals machtigen indien dat kon, want anderen konden wel bij mijn geld op mijn ING-rekening, maar ik niet.
Ik heb toen maar een klacht ingediend bij de ING en opeens kreeg ik een heel andere afdeling aan de lijn. Ze zouden een DHL-koerier sturen en dat zou hooguit een week duren. Die tweede code zou dan wel ongeldig worden gemaakt. En ja hoor, nauwelijks was DHL ingeschakeld of er stak weer zo’n gehate oranje ING-brief uit de bus met een waardeloos geworden code.
Het wachten was nu dus op de DHL-koerier. De ING had op een vrijdag beloofd dat ze DHL op pad zouden sturen. Er wel bij gezegd dat ze dergelijke verzoeken meestal verzamelen, dus er konden een paar dagen overheen gaan. Via de trackingcode die me was beloofd en die ik pas na een herinnering kreeg, zag ik dat ze pas de woensdag daarna de brief hadden aangeboden aan DHL. De Europese DHL deed er slechts een dag over om via hun knooppunt in Frankfurt de brief naar Israël te krijgen. Op donderdag werd die verwerkt in Tel Aviv en ik rekende er al niet meer op dat die vrijdag vlak voor Pesach (eerste dag op sjabbat) zou worden aangeboden. Dan tenminste zondag direct na Pesach, hoopte ik. Nee hoor, pas dinsdag stond de bezorging in de planning. Een tijdstip stond er niet bij, de hele dinsdag zou die kunnen worden aangeboden. Te zot voor woorden, dus stuurde ik een mail met de vraag of er niet een meer specifieke tijd kon worden aangegeven. Op dinsdagochtend kreeg ik een telefoontje dat het niet dinsdag, maar woensdag tussen 10 en 12 zou worden. Wel raar dat er voortdurende sms’en binnenkwamen dat dinsdag om 23.59.00 uur de zending zou worden bezorgd.
Wat er ook gebeurde, op woensdag tussen 10 en 12 uur geen DHL. Toen ik om half één belde, kreeg ik een allerliefste dame aan de lijn die zei dat ze de hele dag konden komen. Ze hadden nooit mogen zeggen dat de koerier zou aanbellen tussen 10 en 12 uur, want dat beloven ze nooit. DHL bezorgt bijna altijd bij bedrijven en die zijn de hele dag open. Bovendien liggen die vaak bij elkaar op bedrijventerreinen, dus dat is minder werk voor DHL dan een particulier adres in ‘the middle of nowhere’, want blijkbaar is Herzliya een buitenaardse bestemming voor DHL Israël.
Wij moesten die woensdagmiddag op pad naar Jeruzalem, dan maar geen DHL. Tijdens ons bezoek in Jeruzalem kreeg ik zowaar de koerier aan de lijn: hij stond voor de deur en we waren er niet! De dag daarop, donderdag, werd er niet bezorgd, want eind van de middag zou de laatste dag Pesach beginnen. Dus zou het op zijn vroegst pas zondag worden.
Ik had me er al bij neergelegd, maar er gebeurde iets ongelooflijks: toen we op donderdag de voordeur uitliepen, stak er weer een ING-enveloppe uit de brievenbus. Ditmaal met een code die werkte, want de ING had zowel een (derde) brief verstuurd met de post, als aangeboden aan DHL. Terwijl DHL aan het uitslapen was op de dag voor de chag (feestdag), deed de Israëlische post gewoon zijn werk. Ik kon weer bij mijn ING-rekening en kon eindelijk van alles overmaken.
Nu ik dit schrijf, is het de dinsdag na Pesach, dat vorige week vrijdag eindigde. DHL is tevergeefs langs geweest op zondag en ook vandaag. Ik blijf er niet meer voor thuis. Ik kan gewoon weer internetbankieren, al heeft dat zes weken moeten duren. ING en DHL kunnen nog wat leren van de Israëlische post.
